Begin januari werden we wakker geschud door de gevonden vlekjes op de longen van Christa [ZIE HIER]. Gisteren is de tweede longfoto gemaakt, best spannend want als de vlekjes gegroeid waren ten opzichte van de vorige foto dan zou er iets niet goed kunnen zijn.
Nou dat was gelukkig niet het geval. Mij leken ze juist kleiner, minder goed zichtbaar (ja, we keken mee). Maar goed, ik ben geen dokter. Degene die wel dokter is vond het ook geruststellend en de vlekjes zouden zelfs een onregelmatigheid op de ribben kunnen zijn. Daarbij, als het iets erg zou zijn dan hadden de vlekjes in drie maanden tijd zo’n beetje moeten verdubbelen in grootte en dat is zeker niet het geval.
Het protocol blijkt een aantal zaken voor te schrijven, zo kan het in sommige gevallen verstandig kan zijn om na twaalf maanden een CT-scan te doen om zéker te weten dat het veilig is.
“Maar dokter, daar was deze foto toch al voor? Als de vlekjes niet gegroeid zouden zijn, dan zouden we toch een goede referentie hebben? Dus we dachten dat we nu klaar zouden zijn en hop verder met ons leven”
Was alles maar zo simpel zie ik in de blik van de man.
“Als ze nooit had gerookt dan was hierbij de kous af geweest”. Maar ja, ze heeft wel gerookt en een behoorlijke tijd lang. En bij tijd en wijlen ook nog eens fiks.
“En in dat geval is het toch verstandiger om een CT scan te doen” oppert de man.
Nou oké dan maar, er staat inmiddels een afspraak in december voor de scan. Toch apart dat het zo gaat.
Dokter 1 geeft aan dat ze normaal gesproken eigenlijk niets met de foto zou doen, want “zo klein zijn de vlekjes”, maar voor de zekerheid en om een referentie te krijgen wordt er drie maanden later een tweede gemaakt.
Dokter 2 geeft eigenlijk hetzelfde aan maar dirigeert er nog CT scan bij.
Zitten zo om werk verlegen? Kommer en kwel in de gezondheidszorg………
