Onze ouwe mopperkont Coco is vandaag 15 jaar jong geworden (geen 1 april grap) en wat ik zo lees is dat erggggg oud voor een grasparkiet.
Hij kan al een paar jaar niet meer vliegen, valt met enige regelmaat van zijn stok op de boden van zijn kooi, waar dan ook een zachte “landingsdoek” ligt. Als hij op zijn rug terecht komt moeten we hem weer op z’n pootjes helpen, zelf omdraaien heeft ie geen kracht meer voor.
Zijn verenpakket is op z’n best een beetje verfomfaaid en hij kan ontzettend mekkeren als er weer een veertje overdwars zit.
Als we naar de keuken of naar boven gaan, dus uit zijn zichtveld, schreeuwt hij altijd moord en brand, een beetje verlatingsangst?
Als we de voor- of achterdeur uitgaan overigens niet, dus helemaal achterlijk is ie niet.
Maar goed, hij eet en drinkt nog als een jonge visarend. Hij denkt sowieso dat hij dat is, want nergens bang voor en valt rustig een grote volwassen vent aan.
Gefeliciteerd ouwe knar, ondanks je nukken hopen we dat je nog een tijdje bij ons bent 😀
