Een paar weken terug was het weer zover en zag ik mijn meisje huilend op haar knietjes door de kamer schuifelen met een dweil en sop om de vette bandensporen van onze vloer te boenen. Een triest gezicht en dat moet je niet willen natuurlijk 😉
Alle gekheid op een stokje maar af en toe is het niet normaal wat voor een vuiligheid van de vloer op mijn werk via de de rolstoelbanden op de huiskamervloer terecht komt. Niet zo gek natuurlijk, ik werk in de zware industrie en daar lopen mensen door het kantoorgebouw die rechtstreeks uit de fabriek komen. Met grote klodders vet aan hun schoenen, dus dat wil wel. Vooral bij een onderhoudsdag, dan hebben we het over veel mensen met veel vuil.
Afijn, die aanblik van dat verdrietige vrouwtje met die dweil wilde ik toch echt niet meer en bedacht dat een paar extra wielen misschien een oplossing konden brengen. Maar ja, dan moet ik dus bij thuiskomst wielen gaan wisselen, niet erg handig maar de voorwieltjes zitten ook nog eens vastgebout en niet eventjes los te sleutelen. Een dood spoor dus.
Een complete extra rolstoel dan? Ja dat zou kunnen maar als je het prijskaartje ziet wat er aan zo’n ding hangt ben je meteen een maand van slag. Alles waar het label gehandicapt, medisch of revalidatie hangt is namelijk duur, heel erg duur!
Wellicht kon mijn werkgever daar iets in betekenen, dus onze arbeidsdeskundige maar ingeschakeld en het hele verhaal uitgelegd. Zij gaf aan dat de UWV daar een rol in moet spelen en ook dat zo’n zelfde aanvraag al eens was afgewezen.
Nou mag een werknemer geen vuile werkschoenen en kleding mee naar huis nemen vanwege milieu- en arbeidshygiëne regelgeving. Mhh, misschien is dat een ingang en na wat heen en weer ge-email tussen de de arbeidsdeskundige, het UWV en mijn persoontje kwam er toch groen licht vanuit het UWV, ze gaan een extra stoel huren voor het gebruik op het werk. Kijk aan dat is knopen doorhakken.
Uiteraard zou voor de goedkoopste oplossing gekeken worden, dus de vraag “wat kost zo’n stoeltje nou” kwam niet geheel als een verassing. “Nou, denk maar aan een kleine drie en een half duizend euro, plus nog zo’n 500 voor het speciale Roho kussen” en ik hoorde ze aan de andere kant van de UWV-lijn van hun stoel vallen. Tja, medisch hè!
Ik heb ze toch kunnen overtuigen van het feit dat mijn huidige stoel het resultaat is van meten, proberen, bijstellen, weer meten en proberen is en dat ik grote problemen ga krijgen als ik telkens in een een andere stoel moet gaan zitten tussen thuis en werk. Dat hebben ze gelukkig gesnapt en er wordt een identieke stoel besteld.
“Dat kussen hé, kun je die dan heen en weer sjouwen? Want dat scheelt behoorlijk in de kosten”. In eerste instantie had ik dat toegezegd, maar aangezien ik tussen thuis, de taxi en het werk en vise versa met mijn krukken ga strompelen, gaat dat niet werken natuurlijk. Ik heb al moeite genoeg om zelf overeind te blijven (waar overeind een te groot woord is), laat staan met een Roho kussen onder mijn arm want die wegen nog wat.
Uiteindelijk wordt ook het kussen goedgekeurd en mee besteld. Geweldig zoals iedereen mee heeft gedacht, dat mag ook wel eens gezegd toch? Er is nog maar een hobbel te slechten. De stoel wordt namelijk weer besteld bij….. je raad het al…..Welzorg!