Zo’n anderhalve week geleden werd ik geroepen door mijn telefoon en zag een zo langzamerhand bekend nummer in beeld. Ik neem op met mijn vriendelijkste stem: “Goedemiddag beste Welzorg telefonist(e)!”
“Uhh, mh, goedemiddag meneer” gaf zij terug en ik kon de verwarring proeven, nu was het een keer mijn beurt, heerlijk!
“Ik ben op zoek naar meneer Mossinkoff!”
“Die van die voorwielen? Daar spreekt u mee.”
“Oh mooi, nou die voorwielen zijn nog niet binnen maar er is mij verzekerd dat ze onderweg zijn, dus wil ik graag een afspraak maken voor vervanging.”
“Dat is goed nieuws, de stoel is nog hier thuis dus dat moet dan goed komen.”
De datum werd vastgezet en het spannende wachten kon beginnen….
Afgelopen maandag was het zover en zo rond 10 uur kreeg ik van monteur 7 een belletje dat hij in aantocht was, netjes! Mijn stoel moest ik klaarzetten bij de voordeur en daarmee wist ik meteen dat deze monteur al eerder was geweest. Je bouwt nog net geen band op maar op den duur leer je ze wel kennen!
Een paar minuten later zie ik de Welzorgbus de straat in rijden en ik parkeer de stoel op de deurmat. De man komt aanlopen met 2 voorwieltjes in zijn hand, hij was inderdaad dezelfde monteur als een paar wielen geleden en kijkt naar de stoel.
“Pfff, is wel even wat anders zeg, ik dacht het al toen ik de wielen vanmorgen zag, jemig!”
De door de beste man meegenomen wieltjes (nou “tjes”) leken qua hoogte dan wel aardig in de goede richting, echter ze waren twee keer zo breed als degene welke aan de stoel zijn gemonteerd. Het leken wel race-sliks.
“Is het F1 seizoen alweer geopend” bracht ik uit, intussen mij verbazend over de groteske wielen. Het is werkelijk niet te geloven dat ook nu weer een verkeerd type aan de beste man zijn meegegeven!!!!
“Nou ja, de hoogte is het belangrijkst en dat ziet er wel goed uit.” zie de monteur vergoelijkend “ik ga kijken of ze in de breedte in de voorvorkjes passen.” en verdween met stoel en wielen richting zijn bus.
Een kwartiertje later kwam hij terug en riep triomfantelijk “Het past hoor, het loopt niet aan en rolt soepel!”
En inderdaad “past” het, dat dan weer wel, maar werkelijk op z’n reet af dus. Er zit geen mm ruimte meer in en bepaald fraai ziet het er ook al niet uit, wat een gedrochten die wielen. Rijdt het dan nu goed? Mwah, als je vooruit rijdt gaat dat prima. Korte bochtjes tijdens het manoeuvreren op krappe plaatsen is een stuk moeizamer als die wieltjes toevallig overdwars staan, want dan is de weerstand van de te brede stukken rubber te veel en heeft intussen al een aantal krachttermen opgeleverd.
Maar aangezien deze stoel binnenkort naar het werk verhuisd, er komt een nieuwe stoel voor thuis, besluit ik het verhaal op te geven en genoegen te nemen met deze brede sliks. Het is op mijn werk toch niet echt een modeshow, dus het moet maar. Ben er zo langzamerhand helemaal klaar mee.
Tuurlijk mats ik Welzorg big time met dit besluit maar ik wil er gewoon niet meer bezig zijn en dit jaar afsluiten, triest maar waar.
Iedereen fijne dagen en alvast een mooi en gezond 2021!
Ongelofelijk weer wat een eindeloos, stompzinnig gedoe voor zo iets simpels! Ik heb wel moeten lachen want je hebt het weer met een aanstekelijke mix van ironie en humor opgeschreven.
Ja man, je kan je pret niet op met die lui. Gelukkig heb ik voor privé nu een nieuwe stoel en geleverd door Medipoint, dus Welzorg ben ik voor 50% kwijt.
Die paar jaar die ik nog ga werken zing ik wel uit hoop ik 😀