Vakantieperikelen

Eindelijk was het dan zover, op 21 juni vlogen we vroeg in de ochtend naar Tenerife om aldaar een welverdiende vakantie te genieten, tenminste dat vonden we zelf wel, want we hebben wel weer een turbulent jaar achter de rug. Alle wereldse zaken nemen de tijd voor een groot deel in beslag en dat is voor een normaal gezinnetje de gewoonste zaak van de wereld maar voor ons manke-nelissen vergt dat toch een ander energie niveau.
Maar goed, we gingen naar Tenerife en hadden er erg veel zin in.

De vliegreis verliep voorspoedig. We zaten op rij 2 en dat was prima. Op rij 1 zat een stel wat oudere mensen waarvan de vrouw een doorrookte stem en -odeur had. Die had, zo te ruiken, blijkbaar net voor het betreden van de vertrekhal nog even een pakkie of twee zware Van Nelle weggedampt. Dat haar longen dat zo langzamerhand niet echt leuk vonden was duidelijk te merken aan de opstandige hoest die de gehele reis door de cabine klonk. Ik miste alleen het zuurstofflesje nog. Maar ach, op het gemekker over de handbagage na, die je gezeten op rij 1 niet bij je mag houden maar in de bagage bakken moet doen, viel het uit te houden. Overigens ook de reden dat wij prima op rij twee zaten.
Alleen dat zitten, pffff, dat is niet gemakkelijk. Ik neem dan wel mijn Roho kussen mee maar toch, het is een zit hoor.

Ons hotel was bij ons bekend dus we wisten waar we terecht kwamen. Prima kamers en uitstekend eten. Een erg leuk animatieteam vermaakte de boel regelmatig.
Het was wel druk (lees volgeboekt) en dat was te merken aan het bezetten van de zonnebedjes aan het zwembad. Er stonden er best veel maar toch had je om 8 uur ’s morgens geen goede plek meer. En aangezien het voor mij handig is om vlakbij het water te liggen en zaterdagochtend alles al bezet bleek, was ik zondagochtend om een uur of 7 uit bed gegaan, ik was toch wakker.
Eerst even wakker worden op het balkon met ruim uitzicht op het zwembad. Er bleken al diverse mensen in de weer met handdoeken waarbij er een in het bijzonder opviel. Een mager en erg druk mannetje was vreselijk druk in de weer met bedjes, parasols en handdoeken om een persoonlijke oase te creëren. Link en recht pikte hij de handige tafeltjes weg om aan te schuiven in zijn creatie. Voldaan omkijkend ging hij uiteindelijk richting hotelkamer om wellicht nog een uurtje te pitten.
Nou dat kan ik ook en rolde naar het zwembad met twee handdoeken in aanslag. Een mooie locatie bij het zwembad gezocht en de handdoeken op twee bedjes gedrapeerd, een prachtig begin van de dag. En hup weer naar de kamer en op het balkon wachten tot mijn meisje wakker zou worden.
Plots zag ik ‘m, de bewaker met gummiknuppel en een hele berg handdoeken en tassen in zijn armen. De meeste waren afkomstig uit de oase van de dunne man en die zag later bij zijn terugkeer zijn oase verandert in een fata morgana. Best lachen hoor om dat schouwspel zo te bekijken vanaf mijn veilige balkon. Totdat ik me realiseerde dat mijn handdoeken ook voor achten waren neergelegd en de bewaker alweer terugkwam, op zoek naar meer…….
Nou, ik heb tijdens de wilde rit die toen volgde ettelijke records gebroken. Toen ik met gierende banden bij mijn zorgvuldig uitgezochte bedjes aankwam had de man een van de handdoeken al in zijn vingers. “Ho ho ho” riep ik voluit, niet wetende wat ik in hemelsnaam anders moest roepen om de man te stoppen, de Spaanse taal is nou eenmaal niet een van mijn sterkste kwaliteiten. Maar misschien toch enigszins onder de indruk door de snelheid waar ik mee aan kwam scheuren liet hij de handdoeken toch weer los en vroeg:” yours ??” Ik knikte en de man vertrok gelukkig weer. Ben daarna maar bij de handdoeken gebleven en de volgende ochtenden ook.
Dat had wel als voordeel dat elke ochtend diverse ruzies over de neergelegde, door de bewaker weer weggehaalde en door andere gasten weer neergelegde handdoeken kon volgen, een ware dagelijkse hilarische soap.

Zo dan, de eerste perikelen staan op schrift. Wordt vervolgd……….