Elke week doen we de boodschapjes en dan halen we meteen voor een hele week, lekker makkelijk en efficiënt. Mijn meisje vindt het elke week weer een drama om te doen want teveel prikkels waardoor paniek en zo, maar ik vind het altijd wel een uitje en scheur haar er wel weer doorheen.
Zo ook deze keer en na dit gedaan te hebben en de hele zooi in de auto te hebben verplaatst, ja het is bij ons een heel ritueel, is het een kwestie van de parkeergelden betalen en hoppa naar huis.
Bij de betaalautomaat ging het net iets anders dan anders. Ik doe de parkeerticket in de daarvoor bestemde gleuf, hoor de blokkering voor het muntgeld opzij klikken en probeer er een twee euro munt in te stoppen. Echter voordat ik de munt in het gleufje kon laten verdwijnen klikte de gleuf spontaan weer dicht en werd de parkeerticket er onverrichter zake weer uitgespuugd. Mhhh, wasdatnouweer?
Poging twee lukt wel en er kwam “€1,80 te betalen” in beeld, ik kiepte er mijn twee euromuntje in en wat geratel later konden we op pad met 20 eurocenten wisselgeld in de pocket. Job done….dacht ik.
Bij de slagboom aangekomen frommel ik de parkeerticket in de daarvoor bestemde sleufen meteen verscheen er “A.u.b. eerst betalen” in beeld en de ticket werd er subiet weer uitgeknikkerd. Wat nou? Ik heb betaald en tegen beter weten in prop ik het kaartje wederom in de machine. Helaas, het kaartje kwam er met dezelfde mededeling weer uit gefloept.
Op zich wel weer mooi, want ik kon nu meteen doen wat ik al heel lang wilde maar nooit een goed reden voor had gehad, namelijk de knop met de i van Informatie indrukken! Je kent het wel, die heeft hetzelfde effect als de alarmknop in een lift. Alleen wil je daar géén reden voor hebben, dat dan weer niet.
Afijn, ik meld mij aan met “Hallo, is daar iemand”. En dat machines leven wordt bewezen door een krakend “Ja zegt u het maar” uit de speaker van het apparaat.
“Goedemiddag, het apparaat zegt dat mijn kaartje niet is betaald, maar dat is niet correct.”
“Hoe laat heeft u betaald meneer?” kraakt de machine.
“Pfoeeee, nou hooguit zo’n paar minuten terug”
“Waar heeft u betaald meneer” spreekt de speaker en ik krijg een telefoonmenu déjà vuutje.
“Nou, beneden in de kelder” meld ik.
“Ik ga even in het systeem kijken” en het wordt even stil om terug te komen met “U heeft niet betaald meneer, ik kan dat zien!”
“Echt wel, dat ziet u dan niet goed” pareer ik direct “ik heb €1,80 betaald, met een 2 euro munt en kreeg netjes 20 cent terug”
“Nee hoor meneer, ik zie dat er niet is betaald en dat zal nog moeten gebeuren!”
“Beste man, ik heb netjes betaald en ga dat op zeker niet nog een keer doen. Zoals ik al zei, ik heb twee euro in de gleuf gedaan en er rolde netjes 20 cent wisselgeld uit, transactie afgerond en dan mag ik naar huis!”
“Tja, u moet toch echt eerst betalen, ik zie dat het €1,80 is!” geeft hij aan en ik denk meteen “daar heb ik je”.
“Ja dat zei ik al, ik heb twee euro in dat ding gedaan en kreeg 20 cent terug. Hoe weet ik dat het €1,80 is terwijl ik niet zou hebben betaald? Ik heb er echt 2 euro in gegooid en 20 cent terug gehad” zeg ik onder het mom van Je kunt het niet vaak genoeg herhalen en het werd weer even stil aan de andere kant van de speaker.
Ik had me intussen al ernstig voorgenomen dat ik hoe dan ook niet nog een keer zou gaan betalen, dus als het escaleert moeten ze me echt wegslepen hier.
Waarschijnlijk had de man dat ook wel in de gaten en meldt met een zucht “Nou, uit coulance laat ik u deze keer uitrijden!” en vervolgens zwaait de slagboom open en is de weg naar huis vrij.
Het speelt nog even kort door mijn hoofd om stampij te gaan maken over het feit dat hij me gewoon voor leugenaar neer zet met zijn “uit coulance”. Alsof ik nu bij hem in de schuld sta zeg, tssss, dacht het niet!
Maar de slagboom is omhoog en voordat hij zich kan bedenken gooi ik er nog een “Bedankt!” uit en rijden we maar van het parkeerterrein weg, op naar veilige haven alwaar we de boodschappen in omgekeerde volgorde weer uit de auto moeten laden.
Achteraf had ik wellicht moeten melden dat de eerste poging tot betalen was mislukt en dat dat wellicht de bron van alle ellende zou kunnen zijn, maar ik ben bang dat dat een (te) lang verhaal had geworden. Volgende keer maar gewoon kwitanties laten printen, bewijs is alles…..
