Hoe je gehele vrije zondag in het teken kan staan van het kopen van een paar stukjes zwart meubelplaat. Lees en huiver:
De vorige keuken was 22 jaar oud en begon steeds meer uitval te vertonen, zo was de carrousel kast een vast open kast geworden en de koelkast draaide zo’n beetje continue. De boel was duidelijk aan vervanging toe.
Nadat mijn broer vorig jaar de oude keuken vakkundig had gedemonteerd is er in december een nieuwe geplaatst. Omdat de afzuigkap ook pas 22 jaar oud was en het nog prima deed hebben we die natuurlijk laten hangen. Als zuinige Nederlander hoop je toch dat zo’n ding een leven mee gaat.
Het was achteraf dan ook geen verassing dat ook deze afzuigkap binnen afzienbare tijd begon te haperen en op weg was naar de eeuwige jachtvelden der afzuigkappen.
Niet getreurd en snel een nieuwe gescored en broerlief heeft het nieuwe apparaat weer tegen de muur kunnen spijkeren. Alleen de oude kap was een schouw model en de nieuwe een strak en smal designding. Hierdoor was helaas een deel van de onafgewerkte muur zichtbaar, was geen gezicht en moest dus verholpen worden.
We hadden keuze tussen a) de hele muur opnieuw laten spacken, b) alleen het lelijke deel opknappen, maar verschil blijf je dan zien, of c) het lelijke deel op een andere maar knappe (zeer subjectief) manier afdekken.
Eerst een proefplaatje in het zwart op de zere plek gehangen en de knoop snel doorgehakt en we gingen voor c. Aldus de benodigde plaatjes opgemeten en René kon op pad.
Eerst maar de Praxis, maar helaas, alle kleuren van de regenboog te koop, meer geen zwart. Dan maar naar de Gamma waarbij ik dacht slim te zijn en meteen maar te vragen in plaats van als een kip zonder kop door de hele toko te rollen.
“Hebben jullie zwarte meubelpanelen van 30cm breed?”
“Pfoeee” zuchtte de jongen “zal eens even kijken”. Na een korte zoektocht keerde de knaap terug en liet me een zwart gefineerde plank van 20cm breed zien: “Heeft u hier iets aan?”
“Uh, nee, deze is te smal, ik heb 30cm nodig”
“Helaas dan kan ik u niet verder helpen”
Grrrr, wat een gedoe voor twee van die plaatjes. Dan toch maar even terug naar de Praxis en meteen vragen. Ik schoot een willekeurig Praxismens aan:
“Hebben jullie zwarte meubelpanelen van 30cm breed?”
“Pfoeee” zuchte de Praxisman “zal eens even kijken”. Na een korte zoektocht keerde de man terug en vertelde trots dat ze geen zwatr hadden maar wel antraciet: “Heeft u hier iets aan?”
“Uh, nee, het moet echt zwart zijn, antraciet is niet mooi denken we.”
“Helaas dan kan ik u niet verder helpen”
Nou ja, er zijn meer winkels, zoals Multimate en eventueel nog Karwei in Langedijk. Dan daar maar even heen, maar eerst de Praxis uit zien te komen, er was één kassa open en daar stond een fikse rij. Geen nood, ik heb een mond en vragen staat vrij. Ik tik de achterste klant op de rug en vraag vriendelijk “Mag ik even achter u langs?”
“Ja maar natuurlijk” en de klant doet een stapje opzij en ik kan passeren. En zo ook bij de volgende in de rij staande klanten. De laatste barrière was een man die aan de beurt was bij de kassa en ook aan hem vroeg ik vriendelijk “Mag ik even achter u langs?”. Geen reactie, wellicht niet gehoord, dat kan natuurlijk. Dus ik vraag nogmaals en nog steeds erg vriendelijk “Mag ik even achter u langs?”.
Plotsklaps sprong de kassière op en beet mij “kan je niet effe wachten, hij staat te pinnen hoor 👿 ” toe. Ik lazerde van verbazing bijkant uit mijn rolstoel en keek haar verbaasd aan. De pinnende man overigens ook, dit had hij blijkbaar wel weer gehoord.
“Wat is er aan de hand?”vraag ik op nog steeds vriendelijke toon aan de Praxismevrouw. Weer zo’n bitse reactie “hij staat te pinnen, kan je niet effe wachten 👿 ”
“Nou, sorry hoor, zal nooit meer iets vragen hier” en ik rol naar de uitgang om nooit maar dan ook nooit meer terug te keren naar de Praxis, al krijg ik 350 zwarte stukjes meubeplaat met geld toe.
Toch bijzonder hoe mensen kunnen zijn en wat zou zo’n ontploffing kunnen veroorzaken? Ga dan op zondag niet werken als je daar niet tegen kunt.
Ik had al besloten dit akkefietje mijn dag niet te laten verpesten en toog richting Multimate bij ons in het dorp. Helaas was deze winkel dicht. Dan maar door naar Karwei, een dorp verder: ook dicht.
Ik besloot het voor deze dag maar op te geven en ging huiswaarts. Daar aangekomen toch maar even online kijken waar ze dat spul dan wel hebben en tot mijn stomme verbazing zouden ze bij de Gamma zwart meubelplaat moeten hebben van 30cm breed en ook nog op voorraad. Christa die lekker op de bank zondag aan het vieren was schrok van het breken van mijn klomp.
Ik was nota bene net bij de Gamma geweest en die @@$@$$@($$ aldaar kon alleen 20cm breed vinden. Uiteindelijk dus bij vier (4) bouwmarkten langs geweest en met lege handen thuisgekomen om vervolgens te ontdekken dat ze wèl bij de Gamma liggen, grrrr. Nog mazzel dat het niet bij Praxis was…..
Nou ja, het verhaal heeft een goed einde. Mijn meisje heeft me overtuigd om tóch nog diezelfde dag naar Gamma te rijden en de inderdaad op voorraad zijnde meubelplaat op maat te laten zagen.
Thuisgekomen bleek het perfect te passen en met een paar klodders montagekit zijn ze tegen de muur gelijmd.
Hoe een dag toch zo anders kan lopen dan je had gewenst, maar goed, wij vinden het resultaat wel mooi zo….
Ongelofelijk horkerig zeg! Maar fijn dat je uiteindelijk het perfecte plaatje hebt gescoord.
Ha ha, Luc, ja zo kan een vrije zondag verlopen 🙂