Vanmorgen ging de wekker al om half 5. Ja, dat is vroeg, maar bij uitzondering wel te doen. De taxi zou om kwart op 5 komen zodat ik rond 6 uur op het werk zou kunnen zijn. Om 10 over half 5 keek ik maar eens wat verder uit het raam en zag de zwarte limo bij nr 34 staan.
Ik rol naar buiten, de chauffeur spot me en lanceert meteen de taxi twee huizen naar voren. Hij stapt uit en roept vrolijk “Sjee man, die van 34 sjchrok ze rottig” waarmee hij meteen aangaf dat hij bij het verkeerde huis een tijdje op de deurbel had staan drukken.
“Moghuh chauffeur. Heb je ze wakker gebeld?”
“Nee man, die wasj al wakker”
Nou dat was weer een opluchting want burengerucht heb je niets aan. Hij bleek van een andere taximaatschappij te zijn dan Connextion en vertelde dat hij de slecht “ingesjcande” rit-opdracht via Whatsapp had ontvangen. Tja, dan krijg je dit soort toestanden!
De overigens erg vriendelijke en redelijk gezette man was duidelijk van buitenlandse komaf. Welke komaf liet zich niet lang raden want hij steekt meteen van wal. Over zijn vader waar ie niet zo goed mee op kan schieten, zijn tante in Turkije waar hij op vakantie is geweest maar hij moest eigenlijk vervroegd weer naar Nederland, want zijn vader wilde dat, maar zijn tante verbood hem dat en ze lijkt erg op zijn moeder en die is er niet meer dus dan is de tante de baas en die moet respect hebben en dus was ie maar gebleven.
Een vakantie in een notendop.
Ergens op de A9 keek de man op zijn navigatie en vroeg “Tata Sjteel, wat is dat eigenlijk man!”
“Nou, de naam zegt het al, we maken daar staal”
“Sjtal?”
“Ja staal, voor auto’s bijvoorbeeld” en wijs naar zijn deur en motorkap.
“Oh ijsjer”
“Voordat we er staal van maken is het inderdaad nog ijzer” en besef dat mijn uitleg en aanwijzing wellicht meer vragen dan antwoorden zal oproepen.
“Maar wat voor vorm isj dat ijsjer dan? Als een auto?”
Dat bedoel ik dus. “Nee we maken rollen staal. We walsen het op een bepaalde dikte en dan rollen we het op”
“Walsjen? En dan krijgt het autovorm?”
“Nee dat doet de klant, wij maken echt rollen staal” en beloof hem de rollen straks te laten zien.
Na mijn opmerking “we maken ook staal voor lade-railtjes voor Ikea” komt de man met de opmerking dat dat dan wel hele grote kasten moeten zijn met railtjes zo groot als ook voor een auto en is de verwarring blijkbaar compleet.
Eenmaal binnen de poorten van Tata wijs ik onderweg de rollen staal aan.
“Poeeeee, moi man. Die sjijn zwar dan man!”
Ja, die wegen wel zoveel als 12 Mercedessen”
Met nog een extra “Poeee” haakt ie dan toch maar af. De grote van het Tata terrein, de zware rollen en de Ikea lade-railtjes gaan zijn inbeeldingsvermogen duidelijk te boven.
Ondanks dat het een groot bedrijf is hebben blijkbaar toch een aantal mensen geen idee wat we daar uitvreten. Ach, het was een fijne rit, rijden kon ie prima en daar was ik wel weer blij om……….
