Op zaterdag 25 augustus had Nikon Club Nederland een evenement georganiseerd op het Forteiland IJmuiden vanwege het 25 jarig bestaan van de club. En aangezien ik èn lid ben èn ik het Forteiland nog nooit heb bezocht (ondanks 21 jaar in IJmuiden te hebben gewoond) zijn we mee geweest (ja, we, want mijn meisje was ook gezellig mee en iemand moet natuurlijk de zware fotospullen dragen :))
Het zou een dag worden met vele hobbels, trappen en andere obstakels welke een rolstoelrijder zo nu en dan moet slechten. Gelukkig waren er 300 clubleden aanwezig, dus hulptroepen zat.
Bij de boot aangekomen kwam de eerste hobbel in zicht, een helling naar de kade met een hoek van pakweg een graad of 15 naar beneden. Met de nieuwe rubberen aandrijfhoepels aan mijn wielen is dat geen pretje want het vel van mijn handpalmen gaven bijna rooksignalen van de wrijvingshitte. Gelukkig regende het een beetje dus de brand was ook weer snel geblust.
Op het eiland moest ik natuurlijk net zo’n helling weer op maar daar had een ander dan weer last van want ik werd geduwd, het kan ook te gek! Boven werd ik meteen aangesproken door een medewerker van het eiland met de vraag of ik op de hoogte was van alle hobbels, bobbels en trappen. Nou, nee niet helemaal zou blijken. Er was wel verteld dat er een trappetje zou zijn (thuis neem ik ook wel eens de trap dus dat moest kunnen) maar niet dat het er zovéél zouden zijn. Afijn, we gaan niets uit de weg dus ook dit niet.
De ontvangt was dus boven en om daar te komen kwamen er meteen een tweetal pittige trappen in zicht. Gelukkig aan beide kanten een leuning dus steun genoeg. Daarbij ging ik als eerste de trap op en had dus geen last van de file van 299 clubleden die achter mij ontstond.
De ontvangst duurde gelukkig even waardoor ik weer een beetje op adem kon komen. Daarna toch weer naar beneden want daar is het fotogenieke deel. Zo heb ik later nog een keer of twee dezelfde en andere trappen overwonnen waarbij mijn meisje de tas sjouwde en Robin mijn rolstoel erachteraan bracht (waarvoor veel dank!) met telkens de bekende file als gevolg. Tja, in die tijd waren liften nog niet echt aan de orde en zo kom je nog eens ergens.
Om bij de snoepwinkel van Nikon Nederland te komen moesten we door de zogenaamde sleutelgang. Je weet wel, ruim van boven maar krap aan de onderzijde. En dan dermate krap dat mijn wielen vastliepen en dus moet “lopen” om in de betreffende snoepwinkel te komen en daar mòest ik natuurlijk heen. Dus hoppa, handen op de schouders van mijn meisje die ook al mijn tas voor zich uit rolde en in polonaise door gang, direct gevolgd Robin met weer mijn stoel. Daarna gelukkig direct weer een trap, pfff. Het duurt even maar dan heb je wel wat.
In de snoepwinkel van Nikon stond een keur aan fraaie apparatuur uitgestald. Van Coolpixen dot de D4 en van een fisheye tot 600mm tele objectief. Ik was vooral nieuwsgierig naar de Coolpix P7700 en heb daar even mee kunnen spelen.
Met heel wat heen en weer gekluun gleed de dag verder voorbij en moesten we uiteindelijk weer huiswaarts. Aangekomen op de kade van het vasteland bij de Noordpier in Velsen-Noord werden we nog even getrakteerd op een mega-hoosbui maar dat kon de pret niet meer drukken.
Al met al een zeer vermoeiende maar toch zeker leuke dag waar ik ook weer een veel oude en nieuwe bekenden heb gesproken! Een paar foto’s van de dag vind je hier…
