De afgelopen twee weken heb ik me weer uitermate uitgesloofd. Resultaat? Mwah, weinig. Kracht is niet toegenomen en beweging dus ook niet. Best gestrompeld met krukken maar dat is op deze manier geen reële optie om me voort te bewegen, net als met een rollator lopen overigens. Kats af ben ik daarna.
Donderdagmiddag weer naar huis getogen om weekeinde te vieren, alleen valt de donderdagavond al in het water vanwege de enorme vermoeidheid na zo’n week revalideren.
Het meest lastig is nog onverminderd mijn rompbalans door zeer zwakke rug, buik en bilspieren. Dat zorgt er bijv. voor dat ik niet eens normaal aan tafel kan eten zonder met mijn armen te moeten ondersteunen. Erg lastig en vermoeiend.
Daarnaast merk ik zo langzamerhand de overbelasting in de delen van mijn lijf die ik probeer te verbeteren en versterken. Pijn in knieën, voeten, rug, noem maar op.
Ik hoor de lezer al denken: “die Mossinkoff zet toch een heel ander toontje op zo langzamerhand”. Maar ik moet mezelf niet voor de gek houden natuurlijk, het gaat zoals het gaat. En dat valt zo langzamerhand steeds zwaarder. Ik had gehoopt véél verder te zijn dan nu het geval is en ga ernstig twijfelen hoe ik hieruit ga komen. Dus: zie titel…..
