Aan de kust op de pot

Gister was het dan zover, hup naar Heliomare. Om half 10 ’s morgens stoven de ambulance chauffeurs naar binnen om mij op zo’n smal bedje te gooien.
“Ach, het ritje duurt maar een half uurtje meneer !”. Oemp….

Vergeleken met een ziekenhuis is Heliomare deels hetzelfde maar voor een groot deel ook heel anders. Voor wat betreft verpleging lijkt het veel op een ziekenhuis. Maar voor de rest is alles totaal gericht op zo veel mogelijk zelf doen.
Wordt in een ziekenhuis in de ochtend je broodje op bed geserveerd, hier moet je gepikt en gesteven in je rolstoel (indien mogelijk natuurlijk) langs een klein buffet rijden om de eten te scoren om dit gewoon aan tafel op te eten. Ik mag dit wel hoor.

Vandaag is mijn “eigen” rolstoel gearriveerd. Da’s wel ff wennen zeg. Dit typende zit ik eigenlijk al veel te lang, dus ik hou het kort 🙂
Ben met de fysiotherapeut een rondje door alle mogelijkheden gereden en dat zijn er heel wat. Meteen ook al even op een apparaat gezeten waarbij de benen langzaam worden bewogen maar waar je ook zelf mee kan bewegen, een heel apart gevoel.
Ik ben ondertussen ook al in staat om zelfstandig van bed in de rolstoel te kruipen en andersom, zo ook bij de toilet. Alleen erg lastig om je kleding uit en aan te trekken al ermee op de pot zit 😉

Ik krijg vanaf komende week een druk schema, ben benieuwd wat er allemaal uitkomt……..

Getagd . Bladwijzer de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *