“Goedemiddag mevrouw van het Zorgloket”
“Goedemiddag!”
“Ik heb een vraag mevrouw, afgelopen winter heb ik gepoogd om met de rolstoel door de sneeuw te rijden. Dat bleek niet te lukken en hoe harder ik het probeerde, des te meer gingen de wielen in de rondte zonder vooruit te komen. Ik heb dus meer profiel nodig, winterbanden dus, want ik wil me wel zelfstandig kunnen verplaatsen. Anders kom ik niet eens van de voordeur naar de auto en stopt het werken. Dat kunnen we niet hebben. Dus kan de gemeente hier iets in betekenen?”
“Pffoeee zeg, even denken”………….
………….”Nou, dat weet ik dus niet en de mensen die het wel zouden kunnen weten hebben àllemaal pauze! Ik kan er dus geen antwoord op geven”
“Oké, tja mensen moeten toch pauze kunnen hebben, dat begrijp ik bij zo’n drukke gemeente. Maaruhh, en nu?”
“Ik gooi het straks in de groep en als u mij uw telefoonnummer geeft bellen we u, zodra we iets weten, daarover op”
“Fijn, dank u”
Tringggggggggg……Tringggggggggg……
“Met René”
“Ja hallo met de mevrouw van het Zorgloket”
“Oh ja, hallo, u bent eruit?”
“Nou nee, we hebben met deze vraag eigenlijk geen ervaring”
“Ik ben toch niet de enige in een rolstoel die in de winter buiten rijdt, mag ik tenminste hopen?”
“Nee, natuurlijk niet maar we hebben er toch even geen antwoord op. Dus we geven het door aan een consulente!”
“Oh fijn, en die weet het dan wel? Dàt zou mooi zijn”
“Uh, nee, maar u krijgt nog een brief dat uw casus is aangemeld bij de consulente en dat die er mee aan de slag gaat. En dan weet u na, ik dacht, een week of acht hoe of wat!”
“Mhh, nou dankuwel voor de moeite, mevrouw van het Zorgloket”
“Graag gedaan hoor meneer, goedemiddag”
“Ja, u ook”
Klik: Tuut…tuut…tuut
Tja, en dan val je tòch weer even stil. Hopen dat we geen vroege sneeuw hebben dit jaar……….
