En dan ben je zomaar weer een dikke week thuis, de tijd gaat snel als je lol hebt.
Het thuis zijn is zo anders dan in Heliomare wonen. Daar kon je al rollend binnenshuis alles bereiken: badkamer/toilet, eetkamer, therapieën, sport activiteiten, noem maar op. Dat is thuis wel even anders. Vrijdag voor de eerste keer naar therapie, dat betekent bed uit, naar badkamer rollatoren, zittend wassen en aankleden, naar trap rollatoren, trap af, in rolstoel klimmen, ontbijt klaarmaken en ontbijten, oeps wat vergeten dus uit de rolstoel, trap weer op, naar vergeten spullen rollatoren en weer terug naar de trap, trap weer af, in rolstoel klimmen, de deur uit, rolstoel uit en auto in, aldaar de auto uit, rolstoel in en therapeutengebouwtje in. En als je dan klaar bent alles weer andersom. En dan heb je het alleen nog maar over één activiteit. Sjees, word al moe als ik het teruglees.
Morgen ga ik voor de eerste keer weer naar mijn werk om samen met de arbeidsdeskundige de aangepaste nieuwe (tijdelijke?) werkplek te bekijken. Best spannend want ik ben vanaf begin september vorig jaar niet meer op het werk geweest. Natuurlijk erg leuk om de collega’s weer eens in hun natuurlijke biotoop aan het werk te zien 🙂
Verbeteringen van mijn lijf blijven nog steeds uit helaas, wellicht kan de nieuwe therapie nog wat betekenen, maar als mijn ruggenmerg en zenuwwortels niet verder herstellen kan ik therapieën wat ik wil maar dan verandert er mooi niets. Na ja, de tijd zal het leren…….
