Na alle perikelen rond de “service” van de firma Welzorg enige tijd geleden, is het een beste tijd goed gegaan. Vooral omdat ik te lui ben geweest om mijn stoel aan te melden voor reparatie bij net genoemde firma. Je wordt toch een beetje angstig hè, als de zaken zo worden afgehandeld. In de tussentijd heb ik zelf al twee keer de buiten en binnenbanden vervangen van zowel mijn thuis- als werkstoel.
Maar het was nu toch echt een keer nodig. Mijn rolstoel is al ruim 8 jaar oud en zit met slangenklemmen aan elkaar. Je vraagt je natuurlijk af hoe dat zo komt?
Nou, op het werk zat ik op een mooie dag in het kantoor lekker op de achterwielen te balanceren en ik hoorde iemand zeggen “Oh, dat lijkt mij ook wel eens gaaf om te doen”.
Onder het mom van “rottigheid is altijd leuk” kun je mij niet sneller uit de rolstoel krijgen om rap plaats te maken voor zo’n durfal. Na de tip om “goed achter in de zitting te gaan zitten en dan voorzichtig je gewicht naar achteren bewegen en met de hoepels voorzichtig je balans zien te vinden” gegeven te hebben, ging de betreffende Evel Knievel inderdaad achterin de zitting zitten, leunde wat naar achteren maar gaf, in plaats van dat voorzichtig te doen, de hoepels een helse duw naar voren. Het resultaat was dat hij met dezelfde rotgang achterover sloeg en vol gas de openstaande archiefkast in dook. Gelukkig ontbrak daar de onderste plank anders had hij daar met z’n nek op terecht gekomen en had dan ook meteen een wat uitgebreidere stoel aan kunnen laten meten.
Verbaasd en met rode konen krabbelde hij op en zette volledig van de wijs de stoel rechtop. Tenminste, dat was de bedoeling. Een deel kwam ook echt overeind, echter een ander deel bleef zielig neergeklapt hangen en er een verzameling afgebroken delen op de grond kletterden.
Daar was dus geen eer meer aan te behalen en had ik een probleem, dat dacht ik althans. Maar als je bij Technisch Beheer werkt is er altijd wel iemand die met slangenklemmen de mooiste dingen kan maken en zo ook hier. Na een kwartiertje was mijn rolstoel weer operationeel en kon wonder boven wonder weer prima worden gebruikt. Een soort creatief met kurk, maar dan anders.
Bovenstaande gebeurtenis is inmiddels een jaar of wat geleden en al die tijd rol ik met die slangenklemmen in de rondte. “Maak nou een keer een afspraak voor reparatie” heeft mijn meisje vaak gezegd. Maar op een of andere manier hield ik het af.
En ja, ik weet natuurlijk wel de oorzaak, namelijk de vorige perikelen met Welzorg alsmede dat dit mijn werkstoel betreft en moeten ze ook nog het Hoogoven terrein op zien te komen, ik zag de bui al hangen…
Afijn, op een gegeven moment was er met beide stoelen van alles aan de hand, voorwielen versleten, remmen lam, band lek, beklede hoepels waar de gaten in zitten en dan de slangenklemmen nog. Ik ging er al een beetje van uit dat de werkstoel vervangen zou gaan worden, want oud en versleten.
De stoute schoenen maar aangetrokken en de telefoon gepakt. En warempel, een alleraardigste dame aan de andere kant van de Welzorg-lijn stond me te woord en een afspraak was zo gemaakt, waarbij ik ook een opsomming gaf wat er allemaal vervangen moest worden. Een afspraak voor op een donderdag voor de werkstoel werd genoteerd en de tweede afspraak voor de dag daarna op vrijdag voor de thuisstoel (ik werk vrijdags thuis, corona hè). Beide afspraken in de ochtend tussen 8:00 en 13:00 uur waarbij ik voor de donderdag aangaf om 13:30 uur in de taxi te stappen, dus gaarne iets eerder in de ochtend plannen. Ze maakte er een notitie van maar mij bekroop al een akelig voorgevoel.
De betreffende donderdag brak aan en de ochtend gleed voorbij. Was mijn voorgevoel dan ook nu de juiste? Ja hoor, om 12:55 kreeg ik een belletje dat de monteur onderweg ging naar Tata. Die was dus nog wel even onderweg, moest dan ook nog een bezoekerspas regelen bij de hoofdpoort en de reparatie duurde ook nog wel een uurtje. Dar ging allemaal nooit meer passen in de 35 minuten die ik nog had, pffff.
Aldus werd de monteur afgebeld om rechtsomkeert te maken en viel de donderdag afspraak al in het water. “Gelukkig” stond de volgende afspraak op de volgende dag en besloot de werkstoel dan maar mee naar huis te nemen. Altijd weer een gehannes want de stoel past niet in elke auto. Gelukkig was dat deze keer wel het geval.
De volgende dag vanaf 8:00 uur een afwachtende houding aangenomen en de uren verstreken. Even na 13:00 uur kreeg ik een sms-bericht dat de monteur onderweg was. Weer te laat dus maar ik hoefde gelukkig nergens heen.
Kort na half 2 rinkelde de voordeurbel jolig en ik heette de monteur van harte welkom. Helaas wist hij van de afspraak van de dag daarvoor helemaal niets en verbaasde zich dat er wel twéé rolstoelen in het systeem stonden aangemeld, dat zag hij dus op dat moment pas, zucht.
Van de oudste stoel gaf ik aan dat deze na een jaar of 8 wel vervangen kon worden voor wat knappers. “Ho ho ho, dat gaat niet zomaar. Dat kan alleen als de reparatiekosten boven de dagwaarde van de stoel uitkomen!”
“Kijk aan, dat komt dan mooi uit, want de dagwaarde lijkt mij, zeker gezien de staat waarin de stoel verkeert, niet meer dan €0”
“Zo werkt dat niet meneer, daarbij worden er door corona geen complete stoelen geleverd, alleen onderdelen.”
We gaven aan dat maar vreemd te vinden, maar goed, de man had het voor het zeggen blijkbaar. Nadat hij beide stoelen had bekeken heeft hij een lijstje gemaakt met wat er allemaal besteld moest worden. Had ik dat niet allang aan de telefoniste gemeld? Vooral de aangegeven zwarte Marathon Plus banden waren belangrijk. Ik ging er vanuit dat beide stoelen vandaag gerepareerd gingen worden, maar niets was minder waar.
“U gaat toch die ene band repareren? Want die moet ik 4x per werkdag oppompen!”
“Nou” sprak de monteur “ik had twee zwarte Marathon Plus banden mee, maar die heb ik vanmorgen al gebruikt bij een andere klant. Ik heb nog wel Marathon Plus banden met een grijs loopvlak”
Zucht, het zal niet zo zijn, “Gooi die er dan maar op, maar als ze strepen op onze zwarte vloer geven moeten ze er weer vanaf!”. Dat laatste viel gelukkig mee, maar nieuwe banden was het enige wat er die dag werd gerepareerd, de rest zou worden besteld. Hij wist na het wisselen van de banden wel te melden dat hij de stoel alsnog als afgekeurd te noteren, waarschijnlijk is ie toch wat geschrokken van de staat van de stoel en de slangenklemmen in het bijzonder.
De nieuwe stoel is inmiddels besteld, reuze snel en dat gaat vanuit de WMO tegenwoordig via een andere firma, namelijk Medipoint.
Twee weken later kreeg ik een belletje dat de onderdelen binnen waren gekomen en werd er weer een afspraak gemaakt. Op de afgesproken dag had de voor mij nieuwe monteur de met rubber beklede hoepels mee maar bleken de voorwieltjes van een verkeerde maat te zijn en had hij twee rechter-remmen meegekregen. Kijk, dat schiet lekker op, not. Aldus werd er één rem vervangen en de hoepels.
Maar deze monteur gaf aan nu maar de originele voorwielen te gaan bestellen en een linker-rem. Ter plekke regelde hij een nieuwe afspraakdatum, helaas vier weken verder.
Vandaag was het dan zover en kon ik rond half 10 de deur openen voor de, wederom nieuwe, Welzorg monteur. Ook nu weer een uiterst aardige man die echter wel heel sceptisch naar mijn rolstoel keek en in het bijzonder naar de voorwieltjes. Hij pakte de geleverde wielen en hield ze naast de wieltjes op mijn stoel.
“Passen ze?” vroeg ik wijs
“Wat denk je zelf..” gaf hij terug en smeet boos de wieltjes de bus in. Hij kon in het systeem zien dat de vorige monteur wel de juiste wielen had genoteerd maar dat de werkelijk bestelling toch was verandert.
“Ik ga ze bellen, want hier word je toch gek van!!”
Ik kon dat alleen maar beamen. Nadat de man het remmetje erop had gezet verontschuldigde hij zich voor het ongemak en ik gaf aan gelaten de 4e monteur af te wachten, wetende dat ik geen keus heb. Ik wordt nog wel gebeld voor een afspraak en ben benieuwd hoe dat dan weer gaat. Wordt vervolgd….
