Weekeinden oftewel mijn eigen leven weer proeven.

Na drie weken in Heliomare te hebben verbleven ben ik in totaal 9 weken van huis. Maar afgelopen weekeinde kwam daar gelukkig een einde aan. En het werd tijd. Je hebt geen idee hoeveel je thuis en gezin kan missen, bizar. Andersom natuurlijk ook, mijn meisje en zoon waren ook al die weken verstoken van mijn zonnige aanwezigheid 🙂
Tja, hoe gaat zo’n weekeinde dan worden, want er kunnen praktisch gezien veel haken en ogen aan zitten. De voordeur is het eerste obstakel, daar moet een kleine opritje voor komen, want de drempel is te hoog. Zo moet je ook uitvlooien of je wel met de rolstoel bij de toilet kunt komen. Kan je naar boven (naar je eigen bed) of moet je beneden slapen. Als je naar boven kunt, is de badkamer dan bereikbaar of wordt het een natte lap bij de gootsteen beneden?

Uiteindelijk valt het mij allemaal mee. De huiskamer is ruim zat, al staat er nu een bed die weer opgehaald kan worden. De toilet beneden is geen punt. De trap is wat lastig, want steil met ondiepe treden, maar het lukt. Ik beperk me dan ook tot maar één keer per dag naar boven gaan. Eenmaal boven is het even lastig klimmen in een tweede klaarstaande rolstoel maar ook dat lukt. Hierna is het bereiken van het bed een eitje.
De badkamer is een lastiger te slechten drempel, die is namelijk een cm of twaalf hoog en daar heb ik hulp bij nodig. Eenmaal binnen is er ruimte zat. Alleen douchen gaat niet want we douchen in bad en daar kan ik dan weer (nog) niet in komen.

Mijn doel is te kunnen lopen, echter als ik straks met een simpel hulpmiddel zoals een rollator of een looprek de badkamer in kan komen ben ik al blij. Zelfsupporting staat hoog op mijn verlanglijstje en hoef ik mijn meisje ook niet met van alles en nog wat lastig vallen, alhoewel ze het natuurlijk graag voor me doet.

De kamer, gang, keuken, trapgang, overloop en badkamer zijn intussen gewit, van plafond tot vloer. De komende weken zijn de schilders nog bezig met de kozijnen en deuren beneden.
Er is een berg werk verzet en hier ben ik Christa, Roy en Remco mega dankbaar voor!

Afijn, het weekeinde bij elkaar heeft ons veel goed gedaan en ik ga dan ook vanaf nu elke week lekker naar huis. Zoals de titel al aangeeft heb ik mijn eigen leven weer geproeft en dat smaakt naar meer. Lang leve het weekeinde…………..

Getagd . Bladwijzer de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *