WC-deur met een gat….

Er was er weer eens een gebeurtenis waar gemakkelijk een verhaaltje uit kan rollen en dus  hebben mijn vingers het toetsenbord dan toch maar weer gevonden…
De situatie: in de gang naar de trap stond al heel lang een plaat hout, netjes geborgd achter het onderste stompje van de leuning van de trap naar boven, niets aan de hand. In de kamer hangen aan de muur twee Corneille reproducties. Op een gegeven moment moest er één van de muur af, want er werd iets groots tegen de muur geplaatst en we wilde de Corneille niet beschadigen natuurlijk. Dus hup van de muur en in de gang geplaatst, tegen de plaat hout die er al heel lang stond, nog steeds niets aan de hand. Alleen de Corneille kon niet meer achter de trapleuning worden geborgd, daar was geen ruimte voor.

Afijn, ik was op een gegeven moment alleen thuis, dat is altijd zo als er onheil nadert, en had trek in een gekookt eitje. Aldus de uitstekende eierkoker van de Lidl opgetuigd en voorzien van een paar lekkere eitjes en een laagje water. Die konden hun gang gaan en in de tussentijd kon ik mooi even een plasje plegen. Dus ik klim uit de rolstoel, zwaai de deur naar de gang open, zwaai de deur naar het toilet open en achter mij weer dicht.
Nou, dat zwaaien bleek achteraf niet zo heel slim want veroorzaakte een fikse luchtstroom waardoor de vrij lichte en niet geborgde  Corneille vanaf de tegenover liggende muur los werd getrokken en plat op de grond terecht kwam, tussen de muur en de toiletdeur dus. Dat ging ook nog eens nagenoeg zonder geluid.

Plasje gedaan en ik probeer de toiletdeur te openen…. mooi niet dus, die liep vast tegen de Corneille. Aangezien ik geen idee had waardoor dat kwam, duwde ik wat steviger tegen de deur en daarna nog iets steviger en nog iets steviger en de deur stond toen op een klein kiertje. Ik kon daardoor met mijn arm een klein stukje om de deur tasten om erachter te komen wat die stomme deur toch tegen hield, maar voelde niets, wat er ook lag, het was te ver.
Toen schoot de Corneille in mijn gedachten “dat stomme ding is omgevallen”. Dat was vervelend want die wilde ik toch echt niet beschadigen, wat te doen, wat te doen. Ook geen telefoon bij me, anders had ik wel iemand kunnen bellen.

Op een gegeven moment was de eierkoker klaar met de eitjes en begon te piepen als een malle. De schrik sloeg toe want ik zat vast op het toilet en ik had meteen zoiets van “gaat die eierkoker na het piepen echt uit of gaat ie lekker door en staat straks de keuken in de fik?” Je weet het niet hè. Maar gelukkig stopte het gepiep na een tijdje en ik slaakte een zucht van verlichting. Helaas begon dat kreng na een minuutje of zo weer te janken en de twijfel over brand en zo sloeg weer toe.
Ik moest toch echt dat hok uit en begon harder tegen de deur te duwen en wel zo hard dat ik de Corneille tegen de houten plaat die al heel lang in de gang stond duwde en deze achter de leuning vandaan glipte en met een bons omviel tegen de deur. Alleen die plaat was wat langer en bleek dus schuin met een punt tegen de toiletdeur te staan maar dat kon ik niet zien natuurlijk. Wat nu?
Dan maar met de toiletrolhouder proberen, dus hup alle rollen eraf en met mijn hand door de kier van de toiletdeur met de toiletrolhouder een beetje harken om die plaat weer omhoog te krijgen en wellicht de Corneille ook. Nou, mooi niet natuurlijk, de punt van die plaat had zich al vastgezet in de toiletdeur en ging met geen mogelijkheid los.

Dus ik zat opgesloten in het toilet, niemand thuis, geen idee wanneer mijn meisje thuis zou komen en die vermaledijde eierkoker ging tekeer als een malle, gekmakend dus. Dan maar herrie maken en hopen dat er iemand bij de buren het hoort, die hebben een sleutel dus dat was een goede kans. Ik heb werkelijk een half uur met die toiletrolhouder op de stenen toiletvloer staan de rammen. Alle deuntjes, van vlooienmars tot SOS signalen, maar alles wat er gebeurde, geen reactie helaas.
Nog meer een keer door de kier van de deur harken, nog maar een keer met wat meer geweld tegen de deur beuken, maar niets hielp. En de eierkoker bleef maar om de zoveel tijd zijn liedje zingen, in mijn hoofd de waarschuwing “zet mij uit, zet mij uit, ik vlieg zo in brand”.
Er ontstond toch een lichte paniek, ik moest en zou die WC uit komen en begon steeds harder tegen de deur te rammen. Door dat rammen wipte wel telkens de Corneille een stukje op en had ik de mogelijkheid om meteen na een ram tegen de deur snel de toiletrolhouder eronder te krijgen en iets op te lichten. Dan met mijn arm om de hoek om die Corneille omhoog te houden en verder rammen, er klonk gekraak en de deur kon weer iets verder open. Tijd om te proberen eruit te komen en ik wrong mijn ranke lichaam door de ontstane opening, tenminste dat was de bedoeling. Mooi niet, het was te smal of ik te breed en de deurkruk van de toiletdeur boorde zich in mijn lijf. Ik had al blauwe plekken op mijn arm en schouder van dat gehark met die toiletrolhouder en nu was mijn lijf ook bont en blauw.

Nog maar paar minuutjes op de grond bonken, nog steeds geen reactie en ik besloot dat koste wat koste ik uit het toilet moest geraken. Ik zette mij schrap en met alle macht duwde ik tegen de deur. Weer gekraak, er gebeurde dus wel iets daarbuiten en de doorgang werd weer net iets groter, helaas kon ik er nog steeds niet door. Nog meer kracht zetten en onder het gejuich van de eierkoker ging de deur verder open en de punt van die plaat hout had de toiletruimte bereikt, dwars door de deur heen.
Maar ik kon er nu uit, eindelijk. Maar was intussen totaal over mijn toeren, het zweet stond op mijn rug, had al mijn krachten verbruikt en trilde over mijn hele lijf. Ik plofte in mijn rolstoel, rolde de keuken in om die eierkoker te vermoorden, rolde terug de gang in en greep die %#$@&$#$ plaat hout bij zijn kladden, dat was naar mijn idee toch wel de grootste boosdoener, rolde woest naar de voordeur en pleurde die plaat de voortuin in onder het mom van “die komt er nooit meer in”.

En op dat moment stapt net mijn meisje uit de auto, ziet mij met een verhit rood hoofd in de voortuin zitten en vraagt “wat is er met jou aan de hand?”. Na wat bedaart te zijn kon ik met trillende stem een soort van antwoord geven, en mompelde “zat vast, paniek, eierkoker, kolere plaat hout, deur stuk” of zoiets in die strekking. De Corneille was wonder boven wonder nog heel dus dat was een mazzeltje.
Later bleek dat het bonk geluid wel was opgevangen in de buurt maar nooit naar onze toilet te herleiden. Les één:  neem altijd een telefoon mee naar het toilet, dat had de show mooi kunnen redden.
Nog een mazzeltje, de eitjes waren intussen dan wel koud, maar wel lekker…