Wat een krukken…

Gisteren was het dan zover, ik heb het aangedurfd. “Ja wat dan” hoor ik je denken. Cool down en lees gewoon verder:

Ik ben al een paar weken bezig met de Origene therapie. Begonnen met 0 kg en nu op 15 kg belasting. Nou ja, ik begin met 10 en eindig met 15. Afijn, da’s pure winst en is te merken. Er is toch iets meer kracht te bespeuren in mijn onderrug en ik kan mijn linkervoet ook een paar centimeter lostrekken van het voetenbordje van de rolstoel. Zo is het rechts ook begonnen en daar kan ik al een trap mee uitdelen dus wie weet. Vooral die voet zonder hulp verzetten is prettig want ik was de hele dag bezig met dat poot op te tillen en te verplaatsen. Alsof ik het niet druk genoeg heb! Nou moet dat wel iets gerelativeerd worden want na een paar keer “optillen” is de muziek er wel uit zeg maar….

Die toegenomen kracht wil ik meteen gebruiken en nou wil het toeval dat ik enige tijd terug al een paar krukken heb opgehaald bij de thuiszorgwinkel. In Heliomare had ik ook al twee keer met elleboogkrukken geprobeerd te lopen maar daar lag ik in 50% van de gevallen op mijn neus dus dat schoot nog niet op.

Onlangs tijdens de fysiotherapie hier in ons dorp ging het al iets beter maar ontzettend inspannend en vermoeiend en moest ik altijd één kruk aan grond houden voor stabiliteit, anders lag ik weer plat.
Vorige week echter had ik de krukken weer uit het vet gehaald en warempel, ik kan nu tijdens de “zwaai” met mijn linkerbeen tegelijkertijd beide krukken tegelijkertijd naar voren zetten. Zoals je eigenlijk iedereen met krukken ziet strompelen zeg maar. Alhoewel nog steeds retezwaar, het is wel een vooruitgang lijkt me.

Nou heb ik een weekje Origene therapie overgeslagen in verband met een cursusdag en ook dat merkte ik best. Na zo’n therapie sessie op dat martelwerktuig heb ik steevast een soort spierpijn wat een paar dagen duurt. Gecombineerd met de effecten van de reguliere fysiotherapie heb ik gedurende de week altijd zo’n gevoel van “ik heb toch weer teveel gedaan” en dat is niet altijd fijn.
Dus afgelopen week geen Origene gedaan en maar één keer fysiotherapie en dat heeft ervoor gezorgd dat het “overbelast” gevoel een keer ontbrak. Ook wel lekker en dat geeft meteen veel moed want een mens beweegt veel gemakkelijker zonder gekke pijntjes.

Dus gisteren was het zover, ik ben mèt krukken, zònder rolstoel en in mijn uppie op weg gegaan richting Origene therapie in Alkmaar. Heel spannend want je weet pas achteraf of het overmoed is geweest. Dat viel gelukkig mee want de te lopen afstanden zijn klein (bij elkaar enkele tientalle meters), maar toch……

Vanmorgen brak wakker geworden dat dan weer wel. Het zal wel weer z’n tol eisen, maar als je je grenzen niet verlegd kom je ook nergens!