Het is alweer een paar weken geleden, maar ook dit jaar zijn we naar ons geliefde Tenerife gegaan voor een lekkere uitrust vakantie. Afgelopen 3 maanden hebben we de kids in huis gehad vanwege hun verhuizing en verbouwing, best een drukke tijd dus waren we aan er ook wel aan toe.
Aankomen in Riu hotel Buena Vista in Playa Paraiso is thuiskomen voor ons. Een paar nieuwe gezichten achter de balie maar ook zeker vele bekenden. En voor Christa is het heerlijk want zij ken het daar van alle voorgaande keren.
De lobby is zoals altijd blinkend schoon, evenals de kamer. We hebben weer een aangepaste kamer weten te scoren met bredere deuren en een inroldouche, erg gemakkelijk!
Wat wel opviel is dat het allemaal wat ouder wordt, er zijn steeds meer tegeltjes met scheuren en breuken te vinden op het terras en bij het zwembad. Ook de verhoogde betonnen plaat met schuine rand bij het zwembad begint her en der af te brokkelen waardoor er een eng scherpe rand ontstaat en we zien er dagelijks mensen over struikelen. Maar we hebben begrepen dat het hotel op de nominatie staat voor renovatie, dus het zal wel weer goed komen.
Het eten is zoals altijd erg goed, zelfs nog beter geworden. Er is zoveel keus en de kwaliteit was super. Het feest begint al in de ochtend natuurlijk bij de vers gebakken eieren, een goede bodem is goud waard, om rond enen weer op naar de lunch en om een uur of half acht zit je dan weer aan het diner. Elke dag een keur aan salades, vlees-, vis- en pasta- gerechten, maar ook speciaaltjes zoals rosbief en verse zalm, allemaal onbeperkt en als je nog een gaatje over had stond er nog een dessertbuffet waar je u tegen zegt.
Dit jaar had ik besloten om toch maar voor twee weken Wifi te huren al is dat niet meer van deze tijd natuurlijk. Riu hotels zijn niet de goedkoopste en Wifi is zelf bij Ikea gratis. Zo niet hier, 30 euro voor 14 dagen is fiks. Maar goed, in deze multimedia tijd moet het maar.
Alleen de kwaliteit was zo ontzettend bagger dat ik met enige regelmaat bij de receptie er mijn beklag over heb gedaan, dat krijg je als je mensen laat betalen! Na de zoveelste keer waren ze me blijkbaar zat want ik kreeg mijn geld terug en als extra vergoeding een gratis Wifi code. Die deed het helaas net zo slecht als de betaalde maar oké, het was nu gratis….
Natuurlijk is het op zo’n resort heerlijk mensen kijken en dat geldt ook voor anderen. Als ik weer het heuveltje op kluun om van het zwembad naar de hoofdgebouw te komen voor een toiletbezoek voel ik de priemende ogen van de vele gasten om eens lekker te bekijken hoe ik dat nou in mijn uppie ga klaren.
Afijn, we doen dat zelf ook en zien de meest verschillende verschijningen en gedragingen voorbij komen. Wat vooral opviel was de omvang van veel gasten. En dan bedoel ik dik, erg dik. Zo was er een Engelse meisje van een jaar of 15, met een gewicht van een kilo of 150. Minstens! Die bewoog dan ook niet zoveel want het maakte niet uit waar we haar zagen, ze zat of lag steevast met haar telefoon in haar handen. Waarschijnlijk waren haar handen de slankste delen van haar lijf want die bewogen het meest.
Door de dagen heen was “de roker” een rode draad. Een broodmagere en hijgende man en hij viel een keer op toen hij luid blaffend bijna aan z’n eind kwam op het terras. We kregen het al benauwd bij het aanzien ervan. De rest van de tijd kenmerkende hij zich als enorm onrustig en altijd heftig rokend. We hebben een keer geturfd en we kwamen al doorrekenend toch wel op een pakje of op een dag.
Maar er waren meerdere gasten die de aandacht naar zich toe trokken, zoals bijvoorbeeld een duizelige alzheimer patiënte, waar Christa zich uiteraard over ontfermde, maar ook een zeer grote en ontzettend kippige Duitse vrouw die mij bij het buffet steevast ondersteboven liep.
We hebben ook genoten van een oud Engels stel die op 10 cm na naast ons gingen leggen terwijl er ruimte zat was. En dan ook nog na het zwemmen de zwemkleding en public gingen verwisselen voor droog ondergoed.Krijg je er al een beeld bij?
De handdoekenrace in de vroege ochtend bij de zwembad bedjes is sinds vorig jaar helaas verandert. Voorheen werden de handdoeken die vóór acht uur neer waren gelegd om bedjes te reserveren weggehaald met hilarische taferelen als gevolg. Dat is dus afgeschaft. Nou ging ik ook elke ochtend om kwart over 7 naar het zwembad om een mooi plekje te regelen maar ik bleef er dan wel bij dus dat was geen probleem.
Maar nu heb je dus weer mensen die om 6 uur al bijvoorbeeld 5 bedjes voorzien van hun handdoek om daarna tot in de middag weg te blijven. Te zot voor woorden en ik heb toch de suppoost aangeschoten waarom die regel is verandert. Er bleken teveel mensen hun beklag te hebben gedaan over de verdwijnende handdoeken! Nou vraag ik je…….
Er was echter wel een nieuwe mogelijkheid: bedjes zijn nu te reserveren voor mindervaliden. Dan wordt er zo’n rood/wit plastic lint gespannen met een pamflet met zo’n blauwe rolstoel erop. Nou, de mensen die mij een beetje kennen weten ook dat ik dat helemaal niks vind, je staat dan echt helemaal te kijk en het werkt ook nog eens niet. Reserveer je namelijk een bedje op die manier dan merk je de volgende ochtend dat er een andere mankepoot op die plek zit. Het staat natuurlijk niet op naam of kamernummer of zoiets. Ook hadden ze niet nagedacht over het feit dat ook een minder valide mens wel eens familie zou kunnen hebben, de reservering geldt echter maar voor één bedje. Toen ik dat ter sprake bracht kreeg ik dan ook de reactie “Pfff, ja dat is natuurlijk zo, nooit aan gedacht”.
Dit jaar hebben we ook twee dagen het eiland verder verkend. In het noord oosten ligt het Anaga gebergte waar we nog niet waren geweest. Op zich prachtig maar niet zo grillig als andere delen van het eiland. Wel hebben we enorm lekker geluncht bij een lokaal restaurantje onder aan de kliffen in Tachero met een magnifiek uitzicht over zee. We heden geen idee wat we hadden besteld, de gastvrouw en heer spraken alleen plat Spaans, maar het bleek een heerlijk visgerecht met Canarische aardappels en een mooie salade. Het koude flesje rosé erbij maakte het af en dat is gewoon genieten.
Het Teno gebergte aan de zuid-westkant van Tenerife is van een andere orde. Groots, weids, grillig. Enorme steile weggetjes en fraaie uitzichten. En dan zomaar onderweg in de middle of nowhere een restaurantje tegenkomen en met een bakje koffie in de hand genieten van het spectaculaire en adembenemende uitzicht!
Een bezoekje aan Playa Las Americas en Los Cristianos is ook altijd leuk en je wordt er met de hotelbus zo heen gebracht. Heerlijk langs de kilometers lange boulevard rollen/slenteren en een hapje eten in een van de vele restaurantjes, zoals Spaanse Tappas vergezeld door een een glaasje Sangria 😉
De boulevard aldaar is ook weer een stuk leuker geworden. Er zijn jaren geweest waar de meeste winkeltjes waren omgetoverd tot GSM-hoesjes paradijzen maar dat is weer aardig teruggedraaid. Je ziet nu weer leukere winkeltjes, natuurlijk met souvenirtjes maar ook met leuke Spaanse spulletjes en snuisterijtjes. Er is blijkbaar weer wat geld om dit te doen!
Voor de liefhebbers staan er nog wat panorama’s van de fraaie uitzichten op r e m o s s :: i m a g e s.
We hebben we weer van genoten en hebben heerlijk uitgerust. Op naar de volgende vakantie!
