Schone antenne

Vandaag lekker even door de stad gerold met mijn meisje, iets wat we regelmatig doen in het weekeinde. Omdat we in de avond nog wat verder weg moesten, de tankbodem in zicht kwam èn de zwarte lak van de auto zo langzamerhand bedekt was met een egale laag vuil, zijn we voor we naar huis gingen eerst langs het tankstation gereden. Daar is ook een wasstraat dus twee vliegen in een klap.

Na het tanken reed ik alvast naar de ingang van de wasstraat terwijl mijn meisje een wasbeurtticket kocht. Bijna bij toerit van de wasstraat aangekomen kwam er uit tegengestelde richting en tégen de richting is, zo’n klein blauw klere autootje venijnig hard aancrossen. Aangezien ik weinig trek in schade had ging ik toch maar in de ankers en dat blauwe kreng glipte net voor mijn neus onder de roldeur door de wasstraat in.
“Zal ik mijn raam open draaien en die vent eens lekker verrot schelden?” dacht ik kort, maar ook dat heb ik maar gelaten want geen zin om mijn dag te verklieren door zo’n eikel, maar je zult toch maar in een pestbui zijn, dan loopt zo’n dag heel anders af.

Eenmaal binnen stapt de man uit z’n auto, schenk mij een terloopse blik (tuurlijk weet hij wel wat ik zo’n beetje dacht op dat moment) en begon aan de dakantenne van de auto te peuteren. Die moet er namelijk af anders is de kans dat het sneuvelt door de ongenadige borstels van de wasstraat heel erg groot.
Helaas voor de man ging dat niet zo vlot, de antenne bleef weerbarstig op z’n plek en het was een beetje alsof de antenne dacht “wacht jij maar met je voordringen, ik werk lekker niet mee”. Na een tijdje rommelen en mij af en toe aankijkend kreeg de man blijkbaar toch het idee dat het na de voordringactie nu toch wel erg uit de hand liep en besloot de antenne dan maar te laten zitten.

Mijn meisje was ondertussen weer naast me gaan zitten en ik vertelde haar over het voordringen. Met een “Mag lijden dat die antenne eraf wordt gerost” was meteen duidelijk dat we wat dat betreft geheel op een lijn zaten 😉
De borstels begonnen te draaien en kwamen vervaarlijk richting de antenne op het kleine blauwe dak. “Gtver, ze draaien met de richting van de antenne mee” zei ik en het was duidelijk dat de antenne dit wel zou overleven. “Dan maar op de terugweg” mompelde ik hoopvol.
Op de terugweg van de grote draaiende borstel was de draairichting tegen de antenne hoek ik en ik wist het zeker, die gaat eraan. Helaas stopte de borstel op de helft van de terugweg om de andere kant weer op te gaan draaien.
“Man man man, ze doen het erom” baalde ik, maar er kwam een herkansing want de droogbalk moest ook nog heen en weer. Aangezien die niet draait moest het nu “goed” gaan. En ja hoor, op de terugweg nam de droogbalk de antenne mee om deze ver naar voren te buigen. Het “Ik hoop dat ie losschiet en een gat in het dak slaat” ging niet helemaal op die manier. De antenne schoot wel weer achter balk vandaan maar zwieperde op z’n best heftig heen en weer maar raakte niets. Het enige effect wat dit alles had gehad is dat ie ietsje steiler op de auto stond, maar dat had de man snel weer bijgebogen.

Ach, maar beter ook zo, eigenlijk best erg dat je zo zit te verkneuteren over wat een ander kan overkomen. Mijn nijd van net was al weer weggezakt en ook hier blijkt maar weer, tot 10 tellen werkt echt! De auto’s zijn weer schoon en daar was  het uiteindelijk om te doen. Fijn weekeinde…….