“Eigenlijk kan je alleen maar niet lopen” zei mijn meisje relativerend.
“Ach, morgen weet je het toch niet meer” mompel ik dan terug.
Tja, dat is natuurlijk ook zo, over relativerend vermogen gesproken 🙂 Naast af en toe slechte momenten grappen we op deze manier gelukkig we wat af samen.
We zijn ondertussen weer een paar weken verder. Helaas maar hele kleine verbeteringen, ik kan iets gemakkelijker opstaan en héél kort even losstaan, dus mijn rompbalans heeft iets gewonnen.
Los lopen is nog niet mogelijk en achter de rollator lopen blijft beperkt tot een heel klein stukje, enkele tientalle meters.
Het avontuur met de beenbeugel verloopt niet zo voorspoedig. De spierkracht om mijn been gestrekt te houden op het moment dat de beugel nog geen steun biedt is nog te zwak. Ze gaan nu die bionische machine verbouwen tot een starre beugel. Ik kan als het goed is wel handmatig ontgrendelen waardoor mijn been gebogen kan worden en niet buiten het toilet hoeft te steken.
Afgelopen donderdag heb ik een intake gehad bij de rijschool hier in Heliomare. Nou, dat viel niet tegen, ik hoef verder niet te lessen maar wellicht wel een test van het CBR. Dat kan dan wel weer 3 á 4 weken duren. Als de test goed verloopt mag ik in ieder geval weer in een automaat rijden. Kunnen we gelukkig weer eens verder weg dan Heerhugowaard en omstreken. Het is wel te hopen dat ik mijn eigen rolstoel in de auto kan krijgen, dan kan ik er ook alleen op uit. Die is in bestelling dus de tijd zal het leren.
“Dag meneer Mossinkoff, u heeft een invalide parkeerkaart aangevraagd?”
“Uh, ja mevrouw van de gemeente Heerhugowaard, is ie klaar?”
“Nou, ja, dat wel maar heeft u wel een rijbewijs?
“Mijn rijbewijs is in aantocht, nog even een CBR testje en hoppa, hoezo dat?”
“We mogen de kaart alleen uitgeven indien u een geldig rijbewijs hebt”
“Maar het toch tevens een passagierskaart? Voor als ik meerij dus?”
“Jawel, maar het is een combi voor u als chauffeur asmede als passagiers, vandaar!”
“Pfff nou dan gaan we daar maar weer op wachten dan, goedemiddag”
Ging alles maar zo soepeltjes………..
Komende donderdag is de tweede Utgebreide Patiën Besprekeking. Hierin geven alle disciplines hun ervaringen met mij weer van de afgelopen zes weken en wordt er bekokstoofd hoe nu verder moet worden gegaan.
Ik ga ervanuit dat ik te horen ga krijgen dat ik binnen een aantal weken uit Heliomare ontslagen word. Op zich heb ik daar erg veel zin in.
Maar het zal best wel wat veranderen. Loop ik nu alleen de weekeinden de trap op, als ik permanent thuis ben zal dat natuurlijk zeven dagen in de week moeten gebeuren. De belasting van mijn gammele lijf zal heel anders worden. We gaan zien hoe het gaat. Ik zal in ieder geval wel een dag of drie in de week bij ons in de buurt gaan revalideren, wellicht in het MCA, en een keer zwemmen in de Waardergolf.
Afijn, tot die tijd vecht ik me hier wild voor herstel en het gaat me natuurlijk nog steeds veel te langzaam……
