Eergisteren al rijdende vanaf Alkmaar naar huis riep ze onderweg “Wil je meteen doorrijden naar de huisartsenpost? Ik hou het niet meer uit” Aldaar was dus de constatering: nierstenen. Pijn op een specifieke plek, bloed in de urine. “Kan niet missen” mijmert de arts. Alstublieft.
Dus in blijde afwachting van wat de pijnblokkade volgende week gaat brengen tegen de nekpijn, had het lijf van mijn meisje bedacht om er tussendoor maar een niersteen tegenaan te gooien. Want die had zo nog niet gehad, maar aangezien ze toch al verrekte van de pijn kon dit er ook nog wel bij. Gelukkig mag ze ook geen pijnstillers als diclofenac en zo want dat vloekt met haar andere medicijnen, dus ze kan met volle teugen van het effect van de nierstenen genieten. Paracetamol doet in dit soort zaken namelijk bar weinig.
“Meestal plas je zo’n steen binnen 48 uur uit” weet de spoedarts te meldden. Okéééé? Nou, 48 uur is echt geen spoed hoor arts! Alleen de kreet “een steen uitplassen” doet de haren al recht overeind staan. Alsof de pijn van die steen tíjdens het verblijf in die nier al niet erg genoeg is. Er staat haar dus nog wat te wachten blijkbaar, brrr.
Alle gekheid op een stokje, de vraag “wanneer houdt het een keer op” borrelt wel weer naar boven. Ik kan er zelf niets mee behalve de arts regelmatig bellen en een beetje dom naast haar zitten en rugje wrijven voor de broodnodige geestelijke bijstand. Zie je ons al zitten op de bank? Watt en halfwatt! De lamme helpe de blinde en zo zijn er nog wel een paar te verzinnen. Nou ja, steun is altijd goed, het verlicht helaas alleen de geest, niet de pijn!
De huisarts heeft uiteindelijk toch nog een pilletje uit de hoge medicijnenhoed weten te toveren in de vorm van tramadol. Ook niet het lekkerste spul maar je wilt wel! De pijn blijkt op lage rugweeën te lijken. Dat zegt mij niets maar daar weet Christa over mee te praten, dat dan weer wel!
De tramadol haalt dan wel de hele scherpe randen van de pijn af, maar laat best nog een boel door. Ze wordt er gelukkig wel wat suf van en aangezien het de bedoeling was om de trapbekleding er deze week af te halen wordt ze daarin nu wel wat geremd. En dat is maar goed anders staat ze rustig met een elektrisch plamuurmes de trap kaal te steken. Die is nu dus half kaal, maar dat geeft wel weer een artistieke twist aan het geheel.
Afijn, twee nachten slecht geslapen en de 48 uur grens nadert. En afspraak is afspraak: vanavond moet die steen er dus uit zijn, hóe dan ook. Zo niet dan…..tja, wat dan?
