Goed geregeld heet dat in Nederland, de zorg. Het eigen risico gewoon naar €350 en dan komt alles goed.
Nou heb ik een paar keer fysiotherapie in de week om een beetje soepel te blijven. Veel zitten maakt stram en stijf en dat is ook weer niet de bedoeling. Maar niet getreurd, ik ben goed verzekerd met wel drie sterren aanvulling. Dat betekent dat de eerste 20 fysiotherapie behandelingen bij een chronische aandoening van het ruggenmerg vergoed worden door de aanvullende verzekering en pas bij de 21ste behandeling door de basisverzekering.
De vergoedingen door de aanvullende verzekering vallen níet onder het eigen risico. Dus groot was mijn verbazing toen er gisteren een rekening van het Zilveren Kruis van een kleine 350 euro op de mat lag van de pak ‘m beet elf behandelingen.
Ik bellen natuurlijk. Na het doorworstelen van een woud aan menu’s (kies 1 voor…., kies 23 voor.., kies 12 voor…!) had ik contact en een zeer vriendelijke vrouw nam op:
“Met een mevrouw van het Zilverenkruis, wat kan ik voor u doen?”
“Nou mevrouw, ik ben hoogst verbaasd over een pittige rekening eigen risico” en leg uit waarom ik denk dat die rekening pas na 20 behandelingen op mijn mat hoort te leggen en niet na de eerste elf.
“Nou meneer, we gaan even door de materie heen. U heeft vorig jaar ook al fysiotherapie gehad en gedeclareerd op een chronische code. Heeft u dat nog steeds?”
“Uh, jazeker, dat is vaak met chronisch hè. Dat gaat meestal niet weg. Anders was het ook niet chronisch toch?”
“Dat klopt meneer. En in die gevallen loopt de vergoeding in het jaar daarop gewoon via de basis verzekering. Het loopt dus gewoon door”
Ik sputter nog wat tegen: “Ik nam aan dat de teller voor de behandelingen gewoon elk jaar weer op nul wordt gezet. Wat is anders het nu van de ook al dure aanvullende verzekering waarmee ik de eerste 20 behandelingen vergoed krijg? Dus als ik dit jaar nà 20 behandelingen stop omdat ik er geen zin meer in heb, krijg ik dan dat eigen risico terug die ik nu moet betalen? Want dan zit ik binnen de 20 behandelingen die ik per jaar op mijn aanvullende verzekering vergoed krijg en daar wordt geen eigen risico over geheven.”
“Nee meneer de teller gaat niet elk jaar naar nul bij chronisch. Die eerste 20 behandeling geldt dus eigenlijk niet per kalenderjaar maar per indicatie! Die eerste twintig behandelingen heeft u dus vorig jaar al genoten op uw aanvullende verzekering!”
“Dat is dan lekker. Maar ik betaal wel elke maand een euro of 15 aan de aanvullende verzekering. Kan dat dan ook niet per indicatie gaan gelden? Dat scheelt me veel centen”
“Nee, nee, zo werkt dat niet helaas. Heeft u nog meer vragen?” waarmee ze duidelijk maakt dat er genoeg over is gezegd.
Niet opgevend: “Ja, waar kan ik dit terug lezen. Op jullie site kan ik dit niet vinden en reken maar dat ik die heb doorgespit!”
“Nee dat staat nergens. Ik kan kijken of ik u iets toe kan sturen waar dit wordt uitgelegd”
“Dat is goed, ik wil alles zwart op wit”. Ik zal ze krijgen!
“Ik zal het in orde maken meneer” zegt de nog steeds vriendelijk en geduldige mevrouw aan de ander kant van de lijn. Dat dan weer wel.
Ik moet berusten in mijn lot, de rekening moet betaald. Ach, anders was ik het wat later in het jaar kwijt geweest, want die eerste 20 keer naar therapie zijn er ook zo doorheen. Maar het gaat me om het principe en dat is me nu duidelijk………….
