Kogel door de kerk

Vanmorgen was het dan zover, het bezoek aan de UWV arbeidsdeskundige die, aan de hand van de bevindingen van de verzekeringsarts, de procenten van arbeidsvermogen gaat bepalen. Dit is een percentage in hoeverre zij denken wat ik, in mijn huidige “toestand”, nog kan verdienen ten opzichte van het inkomen van net voordat ik ziek werd.
Het was de laatste etappe in deze race in het kader van de gevolgen van het Westnijl virus.
Vroeger zeiden ze “je bent xxx % afgekeurd”. Ik heb nu, net als mijn meisje, ook zo’n percentagevlaggetje aan mijn broek hangen. Dat wil niet zeggen dat ik niet werk, dat doe ik nu 20 uur in de week en dat blijf ik doen natuurlijk.

Hoe dat financieel uitpakt weet ik niet precies nog, Tata heeft een scala aan CAO voorzieningen bij arbeidsongeschiktheid. Om dat te doorgronden moet je sowieso hogere hotelschool hebben gehad. Tot september vang ik nog mijn reguliere salaris, maar daarna wordt dat anders. We gaan het meemaken, kan altijd nog de boot verkopen 🙂

Onlangs vroeg een goede vriend waarom ik bepaalde dingen nou zo open en bloot op het internet zet. Nou, Dat is begonnen om het van me af te schrijven of om het een plek te geven. En dat doe ik zo open en uitgebreid mogelijk. Hij doelde vooral op het gebeuren met mijn meisje en de pillen affaire tijdens de kerstdagen vorig jaar. Dat was inderdaad een heftige gebeurtenis waar menigeen niet over zou willen praten.
Maar ik weet ook dat als mensen iets onvolledigs horen of lezen (zo van “heb je het gehoord van die Mossinkoff’s z’n vrouw, nou zal ik je vertellen….”) dat ze alles wat ze niet weten zelf invullen. Dat zal ondanks dat ik het online zet evengoed wel deels gebeuren, mensen hebben nou eenmaal hun eigen ideeën over bepaalde gebeurtenissen. En dat mag. Maar het zal dan niet gelegen hebben aan het feit dat ik niets wil delen.

Dus na september kan er een punt achter, dan wil ik dit achter mij kunnen laten. Verder met mijn en vooral ons leven. Op een andere manier dan voorheen, minder lichamelijke mogelijkheden, minder financiële mogelijkheden, maar wel verder. Rechtuit, vooruit, opbouwend, noem maar op.
Een ieder mag het zijne denken en vinden, leve de vrijheid, dat ben ik nu eindelijk ook weer! En het mooie is dat ik iedere lezer ook nu wéér deelgenoot heb gemaakt………….