Oktober is nagenoeg om, het is bijna zeven maanden na mijn ontslag uit Heliomare en tijd voor een update voor de belangstellenden. Ik kan de dag dat ik uit Heliomare weg ben gegaan nog als de dag van gisteren herinneren. Maar zo snel als ik daar hospitaliseerde, zo snel ben ik thuis toch ook wel weer gewend en ik kan me nu al niet meer voorstellen daar ooit zolang “gewoond” te hebben.
Lichamelijk gezien schoot het de eerste maanden niet zo erg op. Druk met therapie, dat wel, maar geen vooruitgang. De therapieën zijn wel bikkelhard nodig om een klein beetje soepel te blijven, want doordat ik veel zit roest ik anders behoorlijk vast, om van dichtgroeien nog maar te zwijgen.
Op advies van de revalidatiearts in het MCA is er een nieuwe therapie gestart (naast de huidige fysiotherapie) bij het Rehab Center in Alkmaar en vindt plaats op een apparaat genaamd “Origene” (ja, Google daar maar eens op). Daar wordt ik dan tussen de knieën en rug door middel van een schroefmechanisme vastgeklemd en dat voelt alles behalve fijn kan ik je zeggen. Maar het blijkt nodig om mijn onderrug te isoleren voor wat betreft de oefeningen die ik op die helse machine moet uitvoeren. Alles voor het goede doel zullen we maar zeggen. De start en eindbewegingen kunnen dan nog qua zwaarte aangepast worden waardoor het altijd mogelijk is om de gehele beweging uit te voeren.
Het was even de vraag of mijn spieren voldoende werden aangestuurd om het apparaat in beweging te krijgen maar dat lukt net aan en dat is vooralsnog goed genoeg.
Ik heb nu twee keer deze therapie ondergaan en er lijkt er toch wel een lichte verbetering plaats te vinden. Dat merk ik aan het iets makkelijk tot staan komen en iets makkelijker met krukken lopen. Het blijft beperkt tot een paar meter en niet echt functioneel, maar toch. Blijft de vraag of het door dat apparaat komt maar we geven het nog even het voordeel van de twijfel.
De komende tijd zal leren of de “verbetering” doorzet.
Deze week is wel weer het werken uitgebreid tot drie dagen van vijf uur en één van twee uur. So far so good……………
Ik duim voor je!
Thx Irwan!
Klinkt hoopvol. We blijven aan je denken. Succes
Dank Theo !
Ha Rene
Elke stap is er 1. En deze dus ook. Zoals je het beschrijft lijkt me niet zo leuk. Maar hoe bescheiden ook lijkt er vooruitgang en dat is natuurlijk wel leuk. Vooruit blijven kijken ook met origene. Net even gegoogled, het lijkt wel een sportschoolmartelwerktuig. Hou je haaks en hou ons op de hoogte.
Annelies en Wim
Ha ha, zeker weten een helse machien. Als het maar werkt, dank voor jullie reactie 🙂
heftig apparaat hoor, maar heel mooi om over een “lichte”verbetering te lezen
hopelijk zet dit door, ik gun het je zo
stomme tijgermug
Heel veel knoklust gewenst, ik blijf aan je denken
succes
jacq
Thx Jacq, leuk dat je mij nog steeds “volgt””, waardeer dat zeer!
Hoi René, het lijkt, weliswaar langzaam, toch een vooruitgang te zijn. Zo zie maar, niet alle vooruitgang in deze tijd is leuk, maar wat ze nu weer met jou aan het doen zijn is toch verschrikkelijk knap gevonden. Veel succes met het vervolg……..
Zet ‘m op René.
Blijft bewonderenswaardig hoe je hier mee omgaat.
Ik houd je in de gaten.
Groet,
Michael
hopelijk iedere keer een stap in de goede richting.
heel veel succes met je revalidatie.
He Rene.
Wij lezen met veel belangstelling je moedige verslagen.
Blijkt dat je de moet niet opgeeft om weer beter te kunnen lopen.Wij hebben respect voor je hele familie hoe jullie proberen om het dagelijkse leven elke dag weer zo goed als het kan door te komen.
Mooie foto`s maak je ,mooi scherp man .
Welke camera en opjectief gebruik je.
Nou rene dat was dan een kort berichtje,veel sterkte voor jullie alle.
Je oude reisgenoten van de Maroco reis