Van de week rolde ik met mijn meisje door de straat wanneer een auto ons naderde en de bestuurder uitstapte. Het bleek een oud collega. Met een smile van oor tot oor stapte hij uit:
“Zo, ik hoef niet meer heen”
“Uh waar hoef je niet meer heen?” zei ik niet begrijpend.
“Nou, naar dat Tata, ik hoef er niet meer heen!”
“Maar waarom dan niet, hoezo is dat zo gekomen?” vraag ik nog steeds niet begrijpend want zoals hij de auto uit huppelde zag ik niet zo snel iets wat dat kon veroorzaken, maar daar moet je natuurlijk voorzichtig mee zijn.
“Ik ben 100% afgekeurd” zegt de man triomfantelijk alsof ie een mooi cadeau heeft gehad en de grijns trok nog wat aan.
“Waarop dan wel kerel” vraag ik voorzichtig, wellicht heeft ie nog maar een jaar te leven, je weet het niet hè!
“Nou, ik heb beginnend COPD en ik mag thuisblijven”
“Oh dat is niet best man, heel vervelend voor je. Gelukkig heb je er nog niet zo heel veel hinder van zo te zien”
Ik weet wat het is en het is geen mooi vooruitzicht natuurlijk. Maar in het beginstadium, dat weet ik ook, kun je nog heel veel. Sterker nog, ik zag hem van de week nog met een schoffel de hele middag in de tuin rommelen, dus….
“Nee hoor, dat val inderdaad nog erg mee, maar ik hoef evengoed niet meer te werken”
“Maar je kunt toch nog een hele tijd bijvoorbeeld bureauwerk doen? Ik doe dat in mijn rolstoeltje ook en dat lukt best!”
“Oh ja hoor, dat zou kunnen maar blijkbaar hoef ik dat niet”
Steeds meer in de war rakend, ik heb net zelf het UWV traject beleeft, vraag ik “maar kan je dat zelf invullen dan?”
“Geen idee, maar ik hoef er lekker niet meer heen”
Ik heb het gesprek maar beëindigd want mijn bloed begon een beetje te borrelen en ik heb gehoord dat dat niet zo goed is voor een mens.
Blijkbaar zijn de mazen in de wetten nog zo groot dat zo’n %$&&*%(%^ er tussendoor glipt. Begrijp me goed, ik ben echt niet jaloers op die man met zo’n ziekte. Alleen de manier waarop ie zoiets verteld, met een beetje trots en op een toontje van “ik hoef lekker niet meer en jij met je malle rolstoeltje wel, nana na nana!”
Ik haal mijn schouders er maar over op, wat je niet begrijpt moet je maar bewonderen…….
