Vorige week zijn we even lekker de stad in geweest om nog wat vakantiekleding te scoren, korte broeken, nog wat T-shirts, dat soort zaken. Best laat maar dat is een beetje mijn ding. Op het laatste nippertje toch maar nog even kijken of er nog iets te koop is.
Als je dan tijdens zo’n last-minute-winkeltocht toch nog wat vind is het meestal net niet de goede maat, de gangbare maten zijn allang verkocht door mensen die wèl op tijd gaan shoppen. De eerste marteling begon bij de grote H&M (ja, ze hebben in Alkmaar twee H&M’s en nog wel in een straat ook). De hele zaak op z’n kop maar toch nog twee leuke korte broeken weten op te sporen.
Dus op naar de paskamer. Moet je eens proberen, in een normale maat paskamer, en die zijn niet groter dan een gemiddeld toilet, in een rolstoel kleding gaan passen. Nou, eer je eigen kleding uit is zweet je al als een otter van het gedoe, benen in je nek, armen in een spagaat en er schiet kramp in spieren waarvan je niet eens wist dat die nog werkten. Dat werkt dus niet zo goed en is het winkelen snel voorbij.
Gelukkig hebben de meeste winkels wel een extra grote paskamer voor rolstoelgebruikers en zo ook H&M. Die was alleen bezet door twee giechelende tienermeiden. Op zich niet zo erg, de paskamer was op dat moment vrij en ze wisten ook niet dat ik in aantocht was. Dus maar even wachten tot de dames klaar waren met passen. Niet wetende dat ze ieder ongeveer 362 pasklare kledingstukken mee hadden genomen. Pfffff, en dan zit je daar een minuut of 20 te wachten. Afijn, uiteindelijk kwam het zweethokje toch vrij en kon ik aan de slag. Ik hoef je niet te vertellen dat alles wat we met veel moeite hadden gevonden natuurlijk niet paste 🙁
In de daaropvolgende winkel vonden we toch ook weer wat kleding wat mogelijk iets kon zijn voor me. Ook daar was een paskamer voor rolstoelers, dus dat moest lukken. Er stonden best wat mensen te wachten op een hokje want druk. De rolstoelpaskamer was ook weer bezet maar kwam al rap vrij. Echter net voor ik naar binnen kon rollen glipten er twee “dames” met hoofddoeken voor me langs het hok in en de deur ging voor mijn neus dicht. Mijn mopperen werd beantwoord met iets wat ik niet kon verstaan en daarmee werd me wel duidelijk gemaakt dat zij mij ook niet wilden verstaan.
Gelukkig hadden zijn maar enkele tientallen kleding stukken mee, ze deden alleen niet echt hun best dit redelijk vlot te passen, ondanks dat ze wisten dat ik zat te wachten. Dat soort mensen realiseren zich blijkbaar niet ik dat ìk géén keuze heb en zij wel.
Er ging bijna een half uur voorbij eer ze het pashok weer uitkwamen en liepen vriendelijk glimlachend de winkel in. Tja, als je denkt alle mee te hebben gemaakt…..
Gelukkig paste 2 broeken redelijk goed dus het was niet helemaal voor niets.
Als laatste in Coolcat rondgesnuffeld. Helaas geen groot pashok, wel een iets ruimere in de hoek maar met een krappe ingang waar mijn rolstoel niet door naar binnen kon.
“Ik haal wel even een stoel” zei de vriendelijke verkoopster en bleef vervolgens een kwartier weg. Aangezien ik móest passen, want veel kansen zou ik niet meer hebben voor de vakantie, zat er niets anders op dan maar weer gelaten wachten. Uiteindelijk 4 broeken gescored dus ook hier niet voor niets gewacht.
Als je de wachttijden zo bij elkaar optelt ga je richting anderhalf uur, best lang vind ik. Alle went zeggen ze, maar dit soort dingen blijft ik toch wel erg vervelend vinden.
Ach, brand is erger zeggen we maar weer, wachten alleen maar ergerlijk……..
