“Gezonde” zaterdagen

Brak mijn bed uit vandaag. En dat terwijl ik véél gezonder had moeten zijn. Gisteren hebben we namelijk de “Gezondsheidsbeurs” bezocht in de hoop dat we van alle kwalen verlost konden worden. Gelukkig had mijn meisje gratis kaartjes van de Trombose stichting gehad dus we hadden geen pijn in de portemonnee.

Man man man, wat een stands waren er te vinden en ze hadden allemaal oplossingen voor van alles en nog wat. Wat je ook mankeert, ze lossen het op. Zo kon je kiezen uit een gelukkig leven, je bottenstelsel weer in balans, innerlijk evenwicht, je voeten weer de goede kant op laten wijzen, mindfulness leren, je innerlijke bio compleet laten resoneren en ze konden zelfs je hersenen defragmenteren. Ja ja, defragmenteren. En er was zelfs een waar allergie paviljoen, jottum!

We konden er ook van alles te proeven: drankjes zonder calorieën, vet en suikers. En ja, ook zonder smaak, blèh, wat een bocht was er te vinden. Of kaas zonder kaas. Ze noemden het kees dacht ik en het smaakte wel naar kaas, maar dan héle oude wat ze ook nog een keer na heel veel tijd terug hebben gevonden in een oude ongewassen sok, bah. Biologisch verantwoord, dat dan weer wel, maar dat gaat blijkbaar niet samen met een fijne smaak.
Al dat vocht moet er ook weer uit natuurlijk, lastig detail was dat op deze gezondheidsbeurs de invalidentoilet op slot bleek en de toiletdame niet te bewegen was om daar iets aan te doen. En ze moeten daar toch weten dat het ongezond is om je plasje te lang op te houden?

We kregen ook allerhande pamfletten en kortingsbonnen, zo ook om een lekker weekeind te welnessen. Beetje jammer dat die aanbieding geldig was tot en met 13 oktober 2013. Tja, zo kom je ook mooi van je oud papier af toch?
Ook bij de zogenaamde “Cosmetische Acupunctuur” was het raak: “Mevrouw, heeft u rimpels?” Mwah, zie ik mijn meisje denken en ze trapt erin. Nou heeft ze er niet zoveel maar ze vindt het aantal zelf groot genoeg om daar even in te laten prikken blijkbaar.
“Maaruh, ik slik bloedverdunners, kan dat geen kwaad?”
“Welnee mevrouw, die naaldjes zijn zooooo dun, dat kan geen kwaad”
En voor je het weet zit je dan op een behandelbank, omgetoverd tot menselijk speldenkussen (zie foto) met een naald of 7 in je bovenlip. De miniscule rimpeltjes zouden na één behandeling al minder moeten zijn maar het resultaat is iets anders geworden: een flinke blauwe plek op haar lip. Nee dat is fraai, enorm opgeknapt zeg maar en het doet haar nog zeer ook. Achteraf blijkt dat de behandelaarster ook geen handschoenen droeg. Maar het zal wel wegtrekken komende week. “Het kon geen kwaad” werd er toch gezegd………….?

We waren gelukkig vroeg en was het in eerste instantie niet zo héél druk. Maar dat veranderde al snel. En dan ben je met een rolstoel de sigaar. De paden waren wat smal met hier en daar een pilaar van bijna een meter doorsnede midden in het pad. Dat schiet niet op als er ook nog een paar duizend andere mensen ronddolen die over je heen kijken, want zittend ben ik namelijk veel kleiner.
Zo stond er ook een verkoper/standmedewerker met mooie gelakte schoenen midden in het pad me aan te kijken en af te wachten hoe ik mezelf erdoor zou gaan wurmen. Aangezien hij gewoon lomp bleef staan moest ik vanwege de krappe ruimte redelijk dicht langs zijn lakschoenen laveren. Net er voorbij hoorde ik de man, waarschijnlijk wel bedoeld hoorbaar, mompelen :Nou dat koste me bijna mijn tenen”. Had ik er maar overheen gereden bedacht ik me later. Maar je verwacht het niet hè van iemand van een stand op de gezondsheidsbeurs. Fatsoen en gezondheid gaan helaas niet samen zo blijkt.

Redelijk gesloopt en na eerst buiten de beurs de wél toegankelijke toilet bezocht te hebben, gaan we na alles gezien, aangehoord, geproefd te hebben de jaarbeurs weer uit. Veel gezien en veel geleerd. Vooral dus dat fatsoen en een goede smaak niet altijd samengaan met gezond verstand.