Weet u nog? 13 juni en ik zou worden teruggebeld. Nou daar moet een mens toch enigszins geduld voor hebben. De eerste week ging voorbij en zo ook de tweede. En de derde en vierde. Op 14 juli echter gebeurde een klein wonder. Ik was op mijn werk en zag na terugkeer uit een vergadering dar ik was gebeld en er was iets ingesproken door iemand van Medipoint.
Een wazig verhaal over een voor hen blijkbaar wazige storing aan mijn rolstoel. Het was ze totaal niet duidelijk over welke wielen het nou ging, wat er stuk was en hoe het zat met garantie? De vorige monteur van 13 mei had een en ander blijkbaar niet geheel duidelijk over weten te brengen. Terwijl het best duidelijk was, ik begreep het zelfs: het spaakprobleem moest worden verholpen: of nieuwe wielen via een garantieclaim, of gewoon repareren. Mij persoonlijk zal het worst zijn.
Dan ook de onduidelijkheid over welke wielen, mijn stoel heeft maar twee spaakwielen en die hadden beide een spaakprobleem.
Afijn, ik belde de man terug, kreeg ook een antwoordapparaat en legde het haarfijn uit. Na een paar dagen tevergeefs wachten op een antwoord heb ik nog maar een keer gebeld, kreeg wederom zijn antwoord apparaat en sprak weer mijn boodschap in met tevens de vraag waarom hij niet meer reageerde.
Hopende dat dit de communicatie wel een zetje zou geven nam ik maar weer een afwachtende houding aan.De weken verstreken….
8 augustus was ik het wachten zat en maakte me steeds meer zorgen over mijn wielen, er waren nu al vier spaken gebroken en de belasting op de overige spaken neemt dan toe. Ik belde Medipoint WMO Wormeveer en een aardige dame nam op:
“Dag meneer Mossinkoff, wat kan ik voor u doen?”
Ik ratelde het gehele epistel vanaf begin mei tot nu op en meldde dat ik het zat was en binnenkort geen rijdende rolstoel meer zou hebben. Ze schrok daar toch wel een beetje van, maar uit de vragen die ze stelde kon ik wel merken dat zij geen idee had wat er aan de hand was. Geen idee wat voor wielen ik heb. En spaken? Ze had geen idee laat staan dat ze het goed aan een monteur over kon dragen. Ik heb meerdere pogingen gedaan het haar goed uit te leggen en had het idee dat het wel de goede kant op kon gaan.
Ze zou ruggespraak met de monteurs gaan houden en mijn terug bellen. En als ik donderdag om 15:00 uur nog niets had gehoord moest ik zelf maar even bellen. Pfff, daar gaan we weer, het was maandag en donderdag leek ver weg.
Maar tot mijn verbazing belde ze de volgende dag toch echt terug. Niet met een oplossing maar met nog meer vragen:
“Ik moet toch nog het een en ander weten meneer Mossinkoff: hoeveel spaken zitten er los, welke maat hebben de wielen, is het beide wielen? Als er meer dan twee spaken los zitten gaan we het niet meer repareren.”
“Nou mevrouw van Medipoint, van één wiel is er één spaak losjes, maar nog niet gebroken. Van het andere wiel zitten acht spaken los waarvan 4 gebroken. U zegt dan gaan we niet repareren, maar wat gaan jullie dan doen?”
“Nou ja, nieuwe wielen via een garantieclaim gaat wel een paar maanden duren.” gaf ze aan.
“Mevrouw, tegen die tijd zit ik allang op de grond te mikadoën met alle gebroken spaken!”
“Dat snap ik meneer en ik ga weer met de monteurs overleggen voor een noodoplossing.”
“Letten jullie er wel op dat als er nieuwe wielen besteld worden, dan wel graag met de juiste Marathon Plus banden en de speciale Ellpise 3R hoepels?”
“Daar gaan we op letten meneer Mossinkoff, wellicht hebben we daar nog wel wat extra informatie van u voor nodig.”
Nou breekt mijn klomp: “Mevrouw van Medipoint, mijn rolstoel is bij jullie besteld en via jullie geleverd. Er zal toch wel ergens iets vastgelegd zijn wat die levering in heeft gehouden?”
“Uh, ja dat zou wel zo moeten zijn, we kijken het na en ik bel u zo spoedig mogelijk weer terug.”
We hangen op en ik kan weer niets anders doen dan wachten op weer een vervolg belletje.
En die kwam de volgende dag al, wonderen bestaan dus toch!
“Dag meneer Mossinkoff, ik heb overlegd met de monteurs en heb toch nog een paar vragen over welke wielen het nou precies gaat en hoeveel spaken, enz.”
Was ik dan toch niet duidelijk genoeg geweest? Ik leg het haar nogmaals haarfijn uit. Op zich was het een uiterst aardige dame en ze deed echt moeite om het te begrijpen en te regelen, die indruk had ik stellig.
“Nou, dan maak ik nu een afspraak voor een monteur voor vrijdag aanstaande.”
“Helemaal goed, ik hoop dat ze iets kunnen betekenen.”
Vrijdag kreeg ik netjes een telefoontje van een monteur die over 10 minuten hier zou arriveren. En inderdaad, na 10 minuten werd er aangebeld.
De beste man bekeek de wielen en besloot meteen met een “daar doe ik niets meer aan.”
“Oke dan, en nu? Ik ben er al vanaf begin mei mee bezig hè”
“Ach praat me er niet van, het is voor ons niet leuk werken zo meneer.”
“Hoe denken jullie hoe het voor de klant is dan?” pruttelde ik om toch een beetje compassie te kweken.
“Ja uiteraard is het voor de klanten ook vervelend. Maar goed nieuws, ik heb nieuwe wielen bij me en zo te zien zijn het dezelfde, moment.” Hij ging naar zijn bus en kwam terug met inderdaad twee nieuwe wielen.
“Ja hoor, het zijn dezelfde” meldde hij triomfantelijk. Helaas had ik al snel gezien dat er géén Marathon Plus banden om lagen en ook geen Ellipse 3R hoepels maar aluminium hoepels met een rubberen hoes, zucht.
Maar ik moest wat en de nieuwe wielen werden aan de stoel geklikt. “En hoe nu verder? Ik mag aannemen dat er alsnog wielen worden besteld met de juiste banden en hoepels?” en ik leg nog even uit waarom die van belang zijn. Hij gaf aan dat hij dat snapte en zou het doorgeven aan Medipoint. Hij zou zelf niet meer terug komen, want hij was maar ingehuurd.
Van die laatste opmerking kreeg ik al meteen weer jeuk en weet eigenlijk wel hoe dit nu verder gaat, namelijk niet goed. Ik ben bang dat het niet doorgegeven gaat worden zoals het zou moeten, of nog erger dat ze de nu geleverde wielen wel goed genoeg vinden. Dus er zal nog wel wat heen en weer gebeld gaan worden en dat bleek dan ook.
Op een gegeven moment had ik dan toch een Medipoint mevrouw aan de lijn die het zich persoonlijk aantrok. Ook toen ging het weliswaar niet geheel vlekkeloos maar dat was buiten haar schuld, ze deed zeer haar best en dat liet ze merken door regelmatig “Meneer, ik ga persoonlijk voor u aan de slag” of iets dergelijks te roepen. Het heeft dan ook nog maar een telefoontje of drie a vier gekost om uiteindelijk een monteur te mogen verwelkomen met…………. mijn oude en defecte wielen.
Gelukkig had hij een oplossing, namelijk om van de defecte set en de verkeerde set één goede set samen te stellen. En na een stief uurtje kwam de man triomfantelijk weer terug iuit de montagebus en kon ik eindelijk een goede set wielen aan de rolstoel klikken, wat een held!
Je moet een lange adem hebben maar dan heb je wel wat. Nu maar hopen dat alles heel blijft…..
