Firma “dakgoot” en co

Enige tijd geleden werd er bij ons aangebeld. Ik doe open en een vriendelijke man stond voor de deur en stelde in gebrekkig Nederlands de vraag “Dag meneer, wordt het niet weer eens tijd om de dakgoten te laten reinigen?”
Dit klusje was inderdaad alweer enige tijd geleden gedaan en aangezien ik mezelf niet zo snel meer op een 6 meter hoge ladder zie staan stemde ik ermee in. Voor die twee tientjes wil ik niet met een vuile dakgoot zitten met risico op verstopping van de regenpijp, overstromingen en al wat dies meer zij.
De man noteerde het een en ander en we spraken een datum af, gecombineerd met meer gegadigden uit de straat.

Op de afgesproken datum en tijd wordt er op de afgesproken dag aan de deur gebeld en er stond een tengere jongeman voor de deur met, in net zo gebrekkig Nederlands, de mededeling dat ze gingen beginnen met de grote dakgotenschoonmaak. Helemaal goed dacht ik en zou ze wel met de ladder zien verschijnen.
Echter al wat ik zag, in ieder geval geen tengere jongeman met een ladder. Wat ik wel een kwartiertje later zag was de tengere jongeman aan mijn voordeur die meldde dat het klusje was geklaard en “of ik eventjes twee tientjes wilde aftikken”.
“Nou zeg, hoe hebben jullie dat dan geflikt? Ik heb geen ladder tegen mijn gevel gezien, zowel voor niet, als achter niet”.
“Nou meneer, we starten aan het begin van het blok en lopen dan over het dak cq goot het hele blok over”.
Ik kon me daar niets bij voorstellen, want zo sterk zijn die PVC goten niet. Maar ik had het ook niet met mijn eigen ogen gezien en kon dus niet met zekerheid zeggen dat ze dat niet op die manier hadden gedaan. Dus tja, ik betaalde de 20 euro aan de man en sloot de voordeur.

Maar toen schoot mij te binnen dat ik een paar dagen daarvoor, na lekker een half uurtje op zolder te hebben gesport, uit het zolderraam had gehangen om naar lucht te happen en en passant de dakgoot en diens smerige inhoud had aanschouwd.
Dus ik schoot de trap op naar zolder (ja tuurlijk) om te kijken of er enig verschil te bespeuren was. Zo ja, dan hadden ze schoongemaakt en klaarblijkelijk echt over het dak heen gehobbeld. Zo nee, dan heeft er net eentje stevig aan mijn voordeur staan te liegen. En als ik ergens een hekel aan heb…..
Hijgend als een oud paard kwam ik op de zolder aan, strompel naar het raam in de dakkapel en zag….. een net zo smerige dakgoot als een paar dagen eerder, de boefjes.

Dus ik weer als een huppelende jonge god (not) rap weer naar beneden en vloog de voordeur uit. Warempel, de auto met die twee gassies erin stond nog voor de deur. Ik klopte stevig op het ruit van de auto en de gast die daarachter zat schrok zich werkelijk lam. Ga maar na, er stond een kerel van in de 60, hijgend als een paard met zweetdruppels op het voorhoofd kwaad naar hem te eyeballen. Reken maar dat dat geen aangename verrassing was!
Hij draait z’n raampje open en vraagt in gebrekkig Nederlands “Is er iets mis?”
Ik vraag “Ja toch wel, kun je even met mij mee naar binnen komen om het resultaat van jullie werk te aanschouwen?”
Daar had de beste jongen niet zoveel trek in maar hij had wel in de gaten dat ik ze niet zomaar zou laten gaan en als ze al weg zouden komen, er een berichtje naar hun baas zou gaan.

Afijn, ik weer als een sportieve gems de trap op (pfff) met de jongen in mijn kielzog. Op zolder aangekomen wijs ik buiten adem naar het zolderraam in de dakkapel, maar daar trapte hij niet in.
“Nee joh ik gooi je er niet uit” bracht ik uit nadat ik weer een beetje zuurstof in mijn longen had getrokken. “Maar je moet wel even kijken naar de goot”.
De jongen gaat naar het raam en kijkt naar buiten, naar de goot.
“Zie je dat ie nog steeds vol zit met smurrie?” zei ik wijs.
“Ja meneer maar dàt halen we niet weg, alleen de losse brokjes.”
“Ja kom nou, wat heeft dat nou voor zin, dat waait er nog wel uit met wat wind. Ik weet wel zeker dat jullie never nooit over het dak van dit blok hebben gelopen, ik weet niet wat jullie wèl hebben gedaan, maar dat niet.”

Hij zei wijselijk niets meer en droop de trap af om zich weer bij zijn maat in de auto te vervoegen. Ik had ze gelukkig kunnen wijzen op iets wat niet in de haak is en ze doen er maar mee wat ze willen, wellicht is dat erg weinig maar het gaf mij in ieder geval wel een goed gevoel.
Twee minuten later wordt er weer gebeld en ik doe open. Dezelfde jongen staat voor de deur, het schaamrood op de kaken en reikte mij een tientje aan.
“Kijk meneer, een tientje korting omdat u het uitgevoerde werk niet zo goed vond.”
Hij was duidelijk gestuurd, misschien hadden ze de baas gebeld om mij voor te zijn, niet wetende dat ik niet zou bellen. Ik moest mij sterk inhouden om niet in lachten uit te barsten en om het volledige bedrag terug te vragen maar dat deed ik niet. Ik nam het tientje aan en wenste hen verder maar een fijne dag.

Het blijkt maar weer: al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt het wel, gaat ook hier weer op. Wel met wat moeite want die trappen op en af racen is niet echt voor mij weggelegd, maar dan heb je wel wat…..