De eindstreep van Heliomare gaat dan toch in het zicht komen. Gisteren is bij de UPB afgesproken dat ik nog zes weken door kan gaan met revalideren. De ontslagdatum zal dus in week 16 uitkomen, ik gok 5 april dan.
Nog wel een leuk nieuwtje: ik heb gefietst, jawel, op een tweewieler. Op- en afstappen gaat natuurlijk erg lastig maar de Mammoetkraan kreeg me op het vehikel. Heb een minuutje of 20 in de rondte getrapt, qua kracht natuurlijk voornamelijk met het rechterpootje. Wel zwaar maar je moet er wat voor over hebben en erg leuk om weer eens te ervaren. Had bij heuveltje op (ja, ja, Heliomare ligt in de duinen en het waait àltijd aan zee) wel een duwtje in de rug nodig maar dat kon de pret niet drukken.
Gisteren op diverse manieren wat gelopen: met één hand aan een leuning aan de muur en in de andere hand een wandelstok. Pffff, rete zwaar om mijn lijf rechtop te houden tijdens stappen, niet normaal. Maar toch een meter of tien gelopen. Nou ja, lopen, weet niet of je het zo mag noemen, maar ik heb me verplaatst.
’s Middags geoefend met twee elleboogkrukken. Ook heel zwaar en de koek was eigenlijk na deze intensieve week wel een beetje op. Dat was vooral te merken aan het feit dat ik na een meter of wat spontaan door mijn hoeven zakte en tegen de grond kletterde. De krukken waren gelukkig niet beschadigd en mijn lijf deed het ook nog goed.
Vanmorgen merkte ik dat de afgelopen week een pittige is geweest, mijn hele lijf protesteert aan alle kanten en schreeuwt om rust en herstel. Die gun ik mezelf dan maar. De komende zes weken moet ik er vol tegenaan om het onderste uit de kan te persen. “Pijn is fijn” zullen we maar zeggen………….
