Kijk je eens op de kalender en besef je dat je alweer een dikke maand thuis bent! En ik geniet elke dag weer, zowel van het thuis zijn als van mijn gezin. Heerlijk!
Maar is het dan allemaal weer rozengeur en maneschijn? Nee natuurlijk niet. Alles kost veel moeite en gedoe.
Naar therapie gaan bijvoorbeeld kost veel tijd, je kent dat vast nog van het vorige bericht: stoel uit, rolstoel in, jas aan, de deur uit zien te komen, rolstoel uit, rolstoel uit elkaar halen, rolstoel in de auto, de auto in, naar therapie rijden, auto uit, rolstoel de auto uit, rolstoel in elkaar schroeven, rolstoel in, naar de therapie, therapieën. En als je dan na de therapie afgepeigerd in de hoek ligt te kwijlen, moet je het omgekeerde doen om naar huis te komen. Gelukkig…..het is maar twee keer in de week.
Maar er zijn veel meer activiteiten zoals trappen op en af, wassen, aankleden, noem maar op.
Wat ik een erg lastig vind is het gewoonweg niet meer even iets kunnen gaan doen. Kon ik altijd even lekker de camera pakken en desnoods op de fiets of lopend ergens heen gaan. Nope, no way dat dat nog zo gemakkelijk gaat. Maar ook dichter bij huis, bijvoorbeeld even snel de tuin in. Nee joh, dat moet je zowat plannen want eerst moet de vogel gevangen worden en in de kooi vergrendeld. Ik ben namelijk vééél te lang bezig om buiten te komen en al die tijd staat dan de hordeur open. Dan gaat het niet lang duren eer Coco’s vliegruimte enorm wordt vergroot. Ik zie de katten van de buren hun bek al aflikken…..
Ondertussen ben ik weer twee halve dagen aan het werk. Tenminste, ik doe mijn uiterste best om aan het werk te gaan, want ik bleek te zijn gedelete bij Tata. Gewat? Gedelete!
Betekent niet veel meer dan dat mijn PC account niet meer bestond waarbij de verwachting was dat ie alleen maar zou zijn geblokkeerd, maar voelde me best beteuterd eigenlijk om te zijn gedelete. Ben niet van de wereld hoor, alleen een tijdje niet geweest. Ik had het nog gezegd: I will be back!
Nou ja, vandaag weer gewerkt en het lijkt voor het grootste deel nu voor elkaar. Ook wel weer leuk hoor onder de collega’s! En natuurlijk de automatenkoffie….
Lichamelijk zit er nog niet veel schot in, alhoewel….mijn linkerbeen lijkt iets sterker en ik kan iets gemakkelijk eventjes rechtop staan. Wel zo makkelijk om na de toiletgang staand de broek vast te maken in plaats van zittend!
Heb dit stukje in vier etappes getikt, uiteindelijk ook al gewerkt vandaag, het kan te gek natuurlijk!
Klinkt weer allemaal niet zo positief hè. Valt wel mee hoor, de eerste zinnen van dit stukje zijn namelijk het belangrijkste en wegen het zwaarst…….
