9 september, dag 6: Varen over de Li rivier naar Yangshuo

Vandaag staat er een lange boottocht naar Yangshuo op het programma. We gaan dwars door het Karstgebergte heen dus dat belooft mooi te worden.
Na een stevig ontbijt gaan we met de bus naar het vertrekpunt en stappen op de boot. En we zijn niet de enige groep, nee, we varen met een boot of vier, vijf achter elkaar aan richting Yangshuo. Maar het is inderdaad een mooie tocht hoewel sommigen het op een gegeven moment te lang vinden duren.
We varen tussen de bergen door en zien vele mooie uitzichten. Het is wel wat dampig maar dat lijkt heel China wel te zijn, het kleurt wel de foto's wat flets. Dat zal thuis wel flink "Photoshoppen" worden.

Zelfs tijdens zo'n boottocht zijn we niet van de onvermoeibare verkopers af. Ze varen met hun bootjes (gemaakt van 4 bamboepalen) gewoon langszij, haken zich vast en beginnen al blèrend hun koopwaar aan te bieden. Ansichtkaarten, hoedjes, stukken groene steen, noem maar op. Ach, voor een paar duppies toch een leuk hoedje gescoord, voor mijn meisje, tegen de felle zon.
Ook schuifelt er een meisje rond met een fles slangenwijn. En dat moet je letterlijk lezen, een fles met slangen en afgevuld met wijn. We bedanken vriendelijk.

De lunch wordt op de boot geserveerd. Op gewone tafels die een beetje te klein zijn voor dit doel. Maar het smaakt goed dus we klagen niet. Later zien we op de boot vóór ons dat de afwas wordt gedaan in het rivierwater. Zou onze vaat ook zo zijn gedaan? Het is goed dat je niet alles van te voren weet.

Na een uur of wat varen we Yangshuo binnen en worden op de wal letterlijk overvallen door de verkopers. We slaan ons er doorheen en komen op een gezellige en drukke markt.
Hierna is er een tocht gepland door de streek waarbij we gebruik maken van een soort kleine vrachtautootjes met bankjes achterin. Maar je kan ook op de fiets. Gezien de temperatuur kiezen we voor de autootjes.
Via hobbelige wegen rijden we door het mooie landschap en passeren een plas met waterbuffels. Onderweg stoppen we later bij een huisje en kunnen binnen kijken hoe de mensen hier wonen. Je weet niet wat je ziet, zo oud en als je de "sanitaire" ruimte bekijkt komt de lunch wel weer erg dicht bij je keelgat. De toilet- annex doucheruimte is niet om beet te pakken.
Maar er is wel een televisie. Dat dan weer wel. Buiten staat een vrouw te rommelen in een grote bak met verse rode pepertjes en binnen laat de oudste bewoonster trots haar doodskist zien. Want dat hebben ze toch maar mooi voor elkaar. Als dàt niet is geregeld ben je pas echt arm.

Weer terug in het stadje kunnen we nog even rondneuzen en vlak voor we weer de bus ingaan raak ik in een handelsoorlogje met de verkoper van een echte nep-Rolex. 290 yuan vraagt hij ervoor. Ik besluit laag in te zetten en biedt 10 yuan. Dat geeft tenminste een beetje onderhandelingsruimte maar dat ziet de verkoper anders en beticht me direct van diefstal. Omdat ik absoluut geen horloge nodig heb zet ik mijn hoogste bod uiteindelijk vast op 50 yuan, zo'n 5 euro. Daar gaat de man natuurlijk nooit mee akkoord. Dan maar niet denk ik nog en wil de bus instappen. Gaat-ie toch nog overstag en ik wissel uiteindelijk een briefje van 50 yuan in voor de Rolex. En dan bekruipt je toch het gevoel getild te zijn. Het klokje ligt nu al weer een paar dagen boven op non-actief want het staat meer stil dan dat het loopt.

Met de bus rijden we aan het einde van de dag weer naar Guilin terug. We eten in het restaurant vlak naast het hotel. Hoera, eindelijk weer een draaischijf en het eten smaakt erg goed.
's Avonds nog een slaapmutsje in de hotelbar en dan is de dag echt weer om. Op naar het te harde hotelbed. Welterusten en tot morgen.