20 september, dag 17: Beijing en de Chinese Muur

Het voordeel van meerdere dagen in hetzelfde hotel verblijven is dat je van te voren al weet hoe het ontbijt zal zijn. Dus word je al met een glimlach om je mond wakker. Tenminste ik wel want ik kan de hele dag wel eten :)

Vandaag gaan we naar de Chinese Muur. Iets waar we naar hebben uitgekeken. En we hebben geluk, onze buschauffeur heeft een licentie om met zijn bus langs de Olympische stadions te rijden. Letterlijk rijden want je mag er niet in de buurt stilstaan, maar dat pakken we toch even mee. Ik heb er geen foto's van want het was erg nevelig en ik zat ook nog eens aan de verkeerde kant van de bus, dat schoot dus niet op. Heb je hem? : "foto's " en "schoot niet op"? Lamaar........
Op naar de muur nu...........maar eerst nog even langs een verplicht nummer, we doen namelijk onderweg nog even een fabriek van Chinese vazen aan. Met bijbehorende winkel natuurlijk. Nou moet ik wel zeggen dat ik dit geen verkeerd bezoek vond. Het hele proces van het maken van die koperen en geëmailleerde vazen was best mooi om te zien en het blijkt monnikenwerk. Zo zijn er vrouwen die honderden opstaande randjes op de vazen plakken en weer een ander die het inschildert. Dan wordt de vaas in de oven verhit waarna de vaas wordt gepolijst.
Maar we kwamen voor de muur dus hup, rennen door de winkel en naar de bus......

Onderweg blijft het landschap maar plat en we beginnen ons ongerust te maken. "De muur slingert toch over en tussen de heuvels door?" . Onze reisleidster stelt ons echter gerust en kort daarna begint het landschap inderdaad te glooien om niet veel later verder te groeien tot flinke heuvels.
En dan zie je het plotseling, de Muur doemt op. Het oude en beroemde bouwwerk is toch echt imposant en de hele bus heeft kippenvel.
De gids legt uit dat je pas een held bent als je de muur beklommen hebt tot de derde poort. Nou, zo vanaf het parkeer terrein bekeken lijkt dat makkelijk. Maar schijn bedriegt zou later blijken.
Het is niet gemakkelijk wandelen op het bouwwerk maar dat was ook de bedoeling. Je moet het de vijand niet al te makkelijk maken natuurlijk. Dat is dan ook de reden dat de treden ongelijk van hoogte zijn. De ene tree is een centimeter of twintig terwijl een volgende zomaar een halve meter kan zijn. Daarbij zijn sommige stukken ongelooflijk steil. Zo hebben we een kleine twee uur op de Muur gelopen en geklauterd en het was op zich best te doen.
Niet de hele groep heeft de muur beklommen. Van een aantal wat oudere mensen is dat begrijpelijk maar van sommigen is het toch wat lastig te begrijpen. Zo vaak kom je hier namelijk niet en je kunt daarom niet iets zeggen zoals "Oh, vandaag heb ik niet zo'n zin, ik klim er een andere keer wel tegenop".
Het was deze dag nog eens prachtig weer ook. Wel weer wat heiig maar dat is het de hele reis eigenlijk al. Maar wij vonden het echt een belevenis.

Na zo'n wandel- en klimochtend is het goed lunchen en dat ging ons dan ook goed af.
Deze middag gaan we een bezoek brengen aan het Zomerpaleis. Dit is de voormalige zomerresidentie van de keizer en is gelegen aan het kunstmatig aangelegde Kunming-meer.
De laatste bewoonster was Cixi, de keizerinweduwe en ze heeft een aardige verbouwing laten uitvoeren. Ze gebruikte zelfs het geld wat eigenlijk bedoeld was voor de Chinese vloot, om een marmeren sierboot te laten bouwen. Mede hierdoor verliep de oorlog tegen de Engelsen niet echt soepeltjes.
Aan het eind van de wandeling door het park lopen we langs een heel groot beeldscherm met daarop....voetbal. Dat is toch wel het laatste wat je hier verwacht. Grappige mensen, die Chinezen.

En dan weer eten en het is onze laatste verzorgde maaltijd. En net als de andere dagen was het weer lekker. Dat kunnen ze wel hoor die Chinezen, koken. Misschien wel een beetje aangepast, ratten en hond en dergelijke lusten wij westerlingen doorgaans niet, maar wel lekker.
De avond wordt rustig gehouden, vooral omdat in deze buurt in Beijing niet zo gek veel te doen is. De avondgym die wordt gehouden op een pleintje naast het hotel is grappig om te zien. Je ziet er ook elke avond dezelfde snuiten. Vooral één vrouwtje, mega fanatiek doet alles net even anders dan de anderen. Ook als we stíekem kijken.
We lopen ook nog even door de winkelstraat verderop met op de stoep weer een rij verkopers die van alles aanbieden. Van sokken tot geroosterde kastanjes. We hebben verder niets nodig, sterker nog, we hebben nog een flesje wijn op de kamer. Dat komt mooi uit want we hebben dorst.
Proost en welterusten alvast.