19 september, dag 16: Beijing, de Verboden Stad en een hemelse tempel

Naarmate de dagen vorderen en het einde van de reis in zicht komt, kan de wekker niet vroeg genoeg gaan om de dagen zo lang mogelijk te maken. In het Central Garden hotel weten ze gelukkig ook wel hoe ze een ontbijt in elkaar moeten steken. Alhoewel, dat moet je dan zelf doen via het buffet natuurlijk, maar er staat genoeg dus dat lukt uitstekend.

Na het ontbijt stappen we weer met z'n allen in de bus om naar het plein van de Hemelse Vrede te rijden, oftewel het Tian An Menplein waar je ook het mausoleum van Mao kunt vinden. Maar die gaan we niet bekijken, hij ligt er wel maar is toch al weer een pittig tijdje niet meer onder de levenden. Eenmaal uit de bus word je vanzelf meegezogen in een ongelooflijke stroom mensen die schijnbaar àllemaal dezelfde bestemming hebben. Zo gaan we massaal door een voetgangerstunneltje en proberen we ook massaal over te steken. Nou, dat laatste lukt sowieso niet zo goed in China en ook met deze mensenmassa blijft het een soort zelfmoordpoging. Het woord lemmingen schiet door je hoofd als je het live meemaakt. Geholpen door gidsen met parapluutjes geraken we uiteindelijk toch de weg over en komen we aan het beroemde plein.
Het plein zelf is zeer groot en er staan nog resten van het propageren van de Olympische spelen. Maar die staan er niet lang meer want er zijn al een hele kluit Chinezen bezig de boel af te breken.
We gaan de beroemde Verboden Stad bezichtigen. Hier heeft jarenlang de keizer gewoond met zijn gevolg en is eeuwenlang alleen voor hen toegankelijk geweest.
De ingang van de Stad bevindt zich aan het plein en als je bij de ingang staat te wachten kun je je het niet voorstellen dat het allemaal gaat passen. Vol is toch vol? Maar schijn bedriegt en de mensenmassa verdwijnt in het grote complex. Nou ja, verdwijnen, er passen gewoon een heleboel mensen in.
Het is een vreemde gewaarwording hoor, ergens lopen wat zo bol staat van geschiedenis. Je kunt er genieten van de kleine musea die zich bevinden in de vroegere vertrekken van de hofhouding. Ook kun je een bakkie koffie kopen, dat bleek helaas de meest smerige bak te zijn die we de hele vakantie hebben gehad, bah.
Maar je kunt er uren rondwandelen, over de grote pleinen en door de poorten naar een volgend deel. De uitzichten over die echte oranje en vooral Chinese daken zijn fraai.
Aan alles komt een eind en als je via de tuinen van de keizer het complex weer uitloopt, is dat ook hier een feit. Je staat plotseling weer op straat langs een drukke weg. Op naar de bus, we moeten natuurlijk lunchen

Na de wederom heerlijke lunch brengt de bus ons naar de Tempel van de Hemel. Deze tempel met zijn beroemde ronde pagode ligt in een groot park in Zuid-Beiijng en stamt uit de tijd van de Ming dynastie. Hier werden onder andere tijdens de rituelen offers gebracht voor een goede oogst.
In het park zijn veel bezigheden te zien zoals taichi en er worden veel spelletjes gespeeld.

Na het tempelbezoek staat er weer een heerlijk diner op de planning. Altijd weer leuk en je raakt er toch aan gewend. Wat zullen we in een gat vallen als we weer terug zijn zeg.

We hadden deze vakantie al gehoord dat er diverse theaterbezoeken bezocht konden worden en wij hadden geopteerd voor een show met Shaolin monniken die een kungfu show zouden opvoeren. Aldus geschiedde en we hebben samen met een aantal reisgenoten 's avonds die show bezocht. Het zou de beste show van China moeten zijn en het mag gezegd, de show was erg mooi. Maar of het de beste van China is, mwah, dat moeten we nog maar eens zien.

Na de show worden we met de taxi naar het hotel gebracht. Ik kan je vertellen dat rijden in een taxi door Beijing ook een show is. Gewoon je ogen dicht houden is het beste advies. We komen gelukkig heelhuids bij het hotel aan en nemen een extra borrel. Ongeacht de prijs.......