11 september, dag 8: Kunming, het Stenen Woud en de Sani

En dan word je wakker, stapt uit bed en doe je de gordijnen open, WOW, wat een uitzicht vanaf de 18e verdieping. We kijken uit op een der grootste bouwputten die ik ooit heb gezien en tellen zo even een stuk of zes wolkenkrabbers in aanbouw.
Voor het ontbijt moeten we voor de verandering eens niet naar beneden maar omhoog. De ontbijtzaal is namelijk op de 28ste verdieping. En dat is best hoog, zeker gezien de glazen buitengevel. Het uitzicht is echt adembenemend en het ontbijt meer dan uitstekend. De liefhebbers kunnen hier gewoon een complete Chinese maaltijd opscheppen.

Kunming is ook een miljoenenstad en het hotel staat werkelijk midden in het centrum. Je loopt de deur uit en je staat meteen tussen de winkels en restaurants in. En een MacDonalds om de hoek, je weet nooit waar het goed voor is.
De stad ligt ook een stuk hoger dan waar we vandaan komen en dat merk je direct in de temperatuur. Een stuk aangenamer dus.

Vandaag staat een trip naar het beroemde Stenen Woud op het programma. Dit is een kalksteenformatie van zo'n 270 miljoen jaar oud en bestrijkt een gebied van zo'n 12 vierkante kilometer. We rijden er met de bus in een uurtje naartoe.
Dit is ook het gebied van de Sani bevolking, een van de vele minderheidsgroeperingen die China rijk is. De Sani hebben prachtige klederdrachten.
Het Stenen Woud is zeker een bezoek waard. Onze gids heeft een mooie wandelroute gepland die ons langs de mooiste plekken voert. De meeste rotspunten hebben overigens een eigen naam.
Het is ook een fikse wandeling maar dat is wel goed voor de verbranding. We eten drie complete maaltijden per dag dus je moet er wel wat tegenover stellen.

Op de terugweg naar Kunming doen we een authentiek Sani dorpje aan. Daar kun je goed zien hoe die mensen geleefd hebben en nog steeds leven. Er is voor hen niet veel veranderd in de loop van de jaren. Behalve dat ze een aantal moderne gemakken hebben overgenomen. Bijvoorbeeld mobieltjes en schotelontvangers. Gemak dient de mens, zeg maar.
Maar hun verdere bestaan is simpel en hangt voornamelijk af van de handel. Je ziet dan ook overal mensen in hun tuintjes op de grond zitten met grote bergen kastanjes die ze pellen om te kunnen verkopen.
Eén vrouwtje stond vreselijk tekeer te gaan in een straatje omdat ze te horen had gekregen dat een handelsdeal niet doorging. Er hangt veel vanaf en dat liet ze merken.
Uiteraard waren we verkeerd gelopen, de gids had de gang er goed in en liep te ver vooruit, en zijn daardoor ook in een dorpsgedeelte gekomen waar onder andere de school stond. Normaal zijn de Sani niet zo gecharmeerd van vreemdelingen in de buurt van de school en hun kinderen en ze keken ons dan ook gewoon weg.

Terug in Kunming moesten we weer een verplicht bezoek brengen aan een staatswinkel. Dit keer met zijde. Er werd uitgelegd hoe zijde wordt gemaakt en we konden zelf ervaren hoe sterk het is door met vier mensen een zijdecocon uit elkaar te trekken.
Uiteraard was er een uitgebreide sortering artikelen te koop in de winkel.

Over de gids geproken. 's Avonds stond er een theatervoorstelling op het programma en Charles had ons in de bus de vraag gesteld wie er allemaal heen wilden. Nou, niemand dus en dat viel behoorlijk koud op z'n dak. Hij kon ook na herhaaldelijke uitleg van onze reisleidster dat we vermoeiende dagen achter de rug hadden, niet begrijpen dat er NIEMAND naar de show wilde. De show deugde dus blijkbaar niet. Daar kwam natuurlijk nog een puntje bij: hij liep de provisie natuurlijk mis. Kom daar maar eens mee thuis.
Zijn dag werd nog beroerder toen Frits hem, als goedmakertje, een uurtje na de lunch een Sultana aanbood. "Lekker" dacht Frits, "daar heeft Charles gerust trek in". Niet dus. Ook nu snapte de man niet hoe wij trek in iets konden hebben, zo kort na de lunch. Dus was de lunch, die hij nota bene had georganiseerd, niet goed geweest. Dat kon niet anders en dat was ook niet meer uit zijn beperkte systeem te krijgen.
's Avonds heeft Alouisia nog een keer met de man gesproken mar ze zag hem steeds verder in de put raken en het huilen stond hem nader dan het lachen. Rare jongens hoor die Chinezen.

Zowel de lunch als het diner was vandaag niet echt onze smaak. En dat vond het hele reisgezelsschap eigenlijk wel. Ik zei het al, die Mc Donalds is een goede back-up.
's Avonds hebben we in het gezellige centrum doorgebracht. Winkels, markten, er is van alles te zien. je kunt je er zelfs op straat laten masseren door blinde masseurs. Mag ik bedanken?
Morgenochtend rijden we naar Dali en dat is al gauw 400 km hiervandaan. Snel slapen dan maar, dan zijn we morgen lekker uitgerust.